 |
| Źródło |
Za życia Edgar Allan Poe (1809-1849) nie doczekał się pełnego uznania, kołtuńskie społeczeństwo odtrąciło go i nie doceniło twórczości. Dopiero kilkadziesiąt lat od śmierci utrwaliła się legenda tego amerykańskiego poety.
Poe był wyjątkowo nielubiany w Nowej Anglii, gdyż w swoich artykułach, esejach i recenzjach nie ukrywał pogardy dla tamtejszego środowiska intelektualnego, podśmiewywał się z kręgów i koterii, wyszydzał moralną żarliwość transcendentalistów. Był człowiekiem pełnym skrajności. Z jednej strony czuły i kochający mąż i zięć oraz dobry przyjaciel; świetny nowelista i poeta. Z drugiej strony człowiek o trudnym charakterze, poważnie skonfliktowany z ojczymem, złośliwy i niesprawiedliwy recenzent. Jak pisze w posłowiu Maciej Płaza Poe ze swoją posępną twórczością, tragiczną biografią, skłonnością do pijaństwa oraz żałosną śmiercią stał się patronem dekadentów.
Największy rozgłos przyniósł Poemu opublikowany w 1845 roku poemat Kruk, który przedrukowywano, recytowano w salonach literackich, parodiowano i czytano wszędzie. Do tej pory jest to najbardziej znany utwór poety i jeden z najsławniejszych wierszy w dziejach literatury, a tytułowy kruk jest posłańcem śmierci. Natchniona poezja Poego jest precyzyjna formalnie, inspirowana twórczością współczesnych mu romantyków, a jednak nadal oryginalna. W wierszach odnaleźć można tęsknotę za nieokreślonymi ideałami, romantyczną miłość do kobiecości, ale też ranę sieroctwa, gdyż poeta w dzieciństwie został sierotą. Jego poezja dąży do jak największej melodyjności. W wierszu Baśń Poe idealizuje swój okres dzieciństwa i żali się, że nie może powrócić już do barwnych i magicznych lat młodości. Dużo wierszy odnosi się do licznych kobiet w życiu Poego. W utworach tych są frazy o miłości romantycznej i erotycznej, radości i nadziei, szczęściu i wdzięczności. Niezwykle osobisty jest sonet Do matki przeznaczony dla teściowej, która zastępowała poecie matkę. Miłość Poemu kojarzyła się ze śmiercią, bo wszystkie kobiety, które kochał przedwcześnie umierały. W wierszach przebija się koszmar żałoby i lęk przed zapomnieniem ukochanej, choć takie rozpamiętywanie sprawia ból. W utworze Dzwony pokazuje, że życie nieuchronnie zmierza do śmierci. Cały tomik zawiera 29 utworów w klasycznych przekładach m. in. Włodzimierza Lewika, Antoniego Lange i Zenona Przesmyckiego.
Poezja Edgara Allana Poego jest eteryczna, baśniowa, fantastyczna, gotycka, a zarazem odzwierciedla życie poety, jego wzloty i upadki, marzenia, tęsknoty i udręki. Wiersze przepełnione są smutkiem, los nie szczędził poecie upokorzeń, a ledwie czterdziestoletnie życie zakończyło się nagle i w tajemniczych okolicznościach. Utwory Poego można czytać pomimo upływu lat. Wydawnictwo Vesper wydało po raz pierwszy w Polsce dwujęzyczny wybór wierszy poety, a do tego opatrzony ilustracjami niemieckiego artysty Hugo Steinera-Praga i posłowiem Macieja Płazy.
PREMIERA 17 PAŹDZIERNIK 2018
Tłumaczenie: zbiorcze
Data wydania: październik 2018
ISBN: 978-83-7731-307-7
Oprawa: twarda
Format: 140x205 mm
Liczba stron: 144
Cena: 29,90 zł
Ilustracje: Hugo Steiner-Prag
Cytaty: str. 142
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz