,,NAJTAJNIEJSZA BROŃ WYWIADU"-SEBASTIAN RYBARCZYK

Źródło

W obecnych czasach każdy człowiek podlega powszechnej inwigilacji. Na rogach ulic i w wielu pomieszczeniach zamontowane są kamery, które śledzą każdy krok i gest. W powszechnym użyciu są telefony komórkowe, elektroniczne konta oraz identyfikacja papilarna. Szpiedzy w dawnych czasach z pewnością mieli ułatwioną pracę, ale nie miej niebezpieczną.             

Sebastian Rybarczyk-dziennikarz i publicysta specjalizujący się w historii służb specjalnych w latach 1997-2001 pracował w Departamencie Ministra Koordynatora Służb Specjalnych. Publikował w „Uważam Rze”, „Do Rzeczy”, „Focus Historia”, „Więzi” oraz „Międzynarodowym Przeglądzie Politycznym”. Wydał dwie książki: „Najtajniejszą broń wywiadu" i „Niewidzialną wojnę szpiegów".

W ,,Najtajniejszej broni wywiadu" opisał piętnaście sensacyjnych historii, które wydarzyły się naprawdę. Każdy rozdział poświęcony został jednej znanej lub mniej znanej aferze szpiegowskiej oraz intymnym relacjom szpiegów związanych z kobietami pośredniczącymi w zdobywaniu tajnych informacji. W przeważającej części książka zawiera historie związane z działalnością sowieckich szpiegów m.in. werbunek Kima Philby'ego, największego szpiega wszech czasów, który stworzył siatkę sowieckiego wywiadu na Wyspach Brytyjskich. ,,Piątkę z Cambridge" (Kim Philby, Guy Burgess, Anthony Blunt, Donald Maclean, John Cairncross), która zdradziła swój kraj w imię idei proletariackiej rewolucji. Dmitrij Brystolotow, szpieg nielegał władający dwudziestoma językami, który z miłości zwerbował żonę na szpiega. Autor przedstawił też sylwetki kobiet szpiegów np. Judith Coplon-sekretarkę pracującą w Sekcji Departamentu Sprawiedliwości w Waszyngtonie zajmującą się rejestracją obcych agentów wciągniętą do współpracy z sowieckim wywiadem poprzez przystojnego szpiega Władimira Prawdina. Opuszczone i zdesperowane kobiety stawały się czasem groźną bronią, a jedna z takich kobiet zatrzęsła sceną polityczną USA. Elizabeth Terrill Bentley i jej kochanek Jakub Gałos byli sowieckimi szpiegami i kierowali siatką innych szpiegów, w tym tych zajmujących się bronią atomową.

Sebastian Rybarczyk ciekawie opisał służby sowieckie wyspecjalizowane w wykorzystywaniu jaskółek, czyli agentek czy też kobiet nie związanych z wywiadem do pozyskiwania informacji od zagranicznych biznesmenów i turystów. Operacje były bardzo subtelnie przygotowywane. Zbierano wszelkie możliwe wiadomości na temat zainteresowań, potrzeb, upodobań, a następnie planowano operację. Wybierano odpowiednią do gustu ofiary dziewczynę, o odpowiednich zainteresowaniach i urodzie. Organizowano pierwsze przelotne spotkania, a kiedy sieć już oplotła dyplomatę dochodziło do zbliżenia seksualnego, a całość nagrywano, by użyć do szantażu. Mężczyźni wystraszeni  komplikacjami rodzinnymi, utratą stanowiska i skandalem decydowali się na współpracę z sowieckimi służbami specjalnymi. Przykładem takiego działania byli np. Walter Duranty-moskiewski korespondent ,,New York Timesa"; Clayton Lonetree-żołnierz US Marine Corps czy Maurice Dejean-ambasador Francji w Moskwie.

Z publikacji można też dowiedzieć się trochę o Mossadzie albo np. o najdziwniejszej historii szpiegowskiej okresu zimnej wojny dotyczącej podwójnej ucieczki pułkownika Witalija Jurczenki.

Gra wywiadów, małżeństwa nielegałów, seks, pieniądze i ideologie jako sposoby na werbowanie nowych agentów, a do tego szantaż, zdrada, wpadki szpiegów, skorumpowani politycy wpadający w ręce obcych wywiadów. Dobrze się czyta dzięki lekkiemu językowi oraz ciekawym i prawdziwym historiom. Polecam miłośnikom literatury szpiegowskiej, historycznej, biograficznej:)

Jeżeli makler giełdowy z miłości popełni błąd, to ludzie tracą pieniądze. Jeżeli z tych samych powodów błąd popełni szpieg, ludzie tracą życie.

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących

Tytuł: Najtajniejsza broń wywiadu

Autor: Sebastian Rybarczyk

Wydawnictwo: Fronda

Data wydania: 2018-10-26 

Kategoria: Literatura faktu, reportaż

ISBN: 978-83-8079-410-8 

Liczba stron: 352
Cytaty: str. 11

,,NĘDZNICY II"-VICTOR HUGO

Źródło

Pierwszy tom ,,Nędzników" Victora Hugo mnie zachwycił, więc czym prędzej zabrałam się do czytania drugiego tomu.

Paryż. XIX wiek. Mija osiem lat od wydarzeń z pierwszego tomu. Autor kontynuuje losy bohaterów z pierwszej części oraz wprowadza nowe postacie m.in. Mariusza, pana Gillenormanda, pułkownika Pontmercy'ego i Enjolrasa.  W domu Gorbeau żyje rodzina Jondrette'ów: ojciec, matka, córki Eponina i Anzelma oraz syn Gavroche. Ich sąsiadem jest Mariusz Pontmercy wychowywany w dzieciństwie przez dziadka i ciotkę zabraniających mu kontaktu z ojcem. Pułkownik Pontmercy poświęca swoje szczęście dla przyszłości dziecka. Pisze czułe listy do syna, ale dziadek chowa je do szuflady i nie przekazuje wnukowi. Mariusz wyrasta na fanatycznego i surowego rojalistę. Jest opanowany, zapalczywy, wspaniałomyślny, szlachetny, religijny i dumny. Dziadek razi go swoim humorem i cynizmem, ale chłopak nie ma nikogo bliskiego, a do tego żyje w przekonaniu, że ojciec go nie kocha i zostawił go na łasce innych. Po ,,spóźnionym" spotkaniu z ojcem doznaje wyrzutów sumienia, ale czy to jego wina, że nie zna ojca i go nie kocha? W wyniku przypadkowego spotkania dowiaduje się, że ojciec chował się za filarem w kościele, by go obserwować w czasie mszy, że płakał, bo nie mógł go spotykać. To porusza serce Mariusza i sprawia, że zaczyna szukać informacji o ojcu oraz poznawać historię rewolucji i cesarstwa, których do tej pory nienawidził. 

Autor w bardzo ciekawy sposób pokazał jak poglądy polityczne potrafią poróżnić rodzinę. Jerzy Pontmercy-żołnierz walczący pod Waterloo, pułkownik Bonapartego jest uważany przez Gillenormanda za zbója, chłystka, rębajłę, a Gillenormand dla Jerzego jest ,,zakutym łbem", który niczego nie rozumie. Brak porozumienia prowadzi do tragedii. Mariusz zbyt późno orientuje się w rodzinnych zawiłościach, stara się nadrobić stracony czas i z zapałem poznaje historię republiki i cesarstwa, Wspomnienia z Wyspy Świętej Heleny, a kiedy po raz pierwszy napotyka na nazwisko ojca w biuletynach wielkiej armii dostaje z wrażenia gorączki na tydzień. Pod wpływem nowych informacji zmienia swoje poglądy, a to nieuchronnie prowadzi do konfliktu z dziadkiem.

Podobnie jak w pierwszym tomie Victor Hugo prezentuje swoje poglądy społeczne. Broni biednych i skrzywdzonych przez los. Podkreśla moc sprawczą ludu, którego dążenia formują historię Francji. Lud jest prawie pozbawiony wad i jest wyrazicielem woli całego narodu. Ludzie ulicy w łachmanach, ciemni, upodleni, bosi zostają użyci do zdobycia ideałów. Trzeba przyznać, że autor nakreślił bardzo malowniczo typowych uliczników. Dzieci ulicy-wesołe, głodne, ale codziennie odwiedzające teatr. Bez koszuli na grzbiecie, trzewików na nogach, dachu nad głową. Ulicznicy od siedmiu do trzynastu lat, żyją gromadnie, obijają bruki, noszą stare spodnie po ojcu, które spadają im niżej pięt oraz kapelusz opadający na oczy. Biegają, tropią, żebrzą, marnują czas, klną, pykają z fajeczki, włóczą się po szynkach, znają złodziei i uliczne dziewczyny, śpiewają sprośne piosenki i nic złego nie mają w sercu. Ich dusze są pełne niewinności, a wśród ludu paryskiego nawet dorośli zawsze w głębi duszy pozostają chłopcami z ulicy. Przykładem dziecka ulicy jest mały Gavroch. Ubrany w łachmany przez miłosierdzie obcych ludzi, bo ojciec o nim nie myśli wcale, a matka go nie kocha. Ma ojca i matkę, a tak naprawdę jest sierotą. Bruk był dla niego mniej twardy aniżeli serce matki. Rodzice kopnięciem pchnęli go w życie. Całkiem po prostu poszedł więc przed siebie... Nie miał schronienia ani chleba, ani ognia, ani miłości; był jednak wesoły, ponieważ był wolny. Życie chłopca budzi litość i współczucie. Żyje bez odrobiny miłości, ale nie cierpi z tego powodu i nie ma do nikogo żalu, bo tak naprawdę nie wie, jacy powinni być rodzice.

,,Nędznicy" Victora Hugo to utwór ponadczasowy, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Wątki przygodowe, romantyczne, kryminalne, a do tego dylematy moralne, trudne decyzje, rozterki miłosne, walka dobra ze złem, filozoficzne refleksje oraz pozytywne i negatywne wzorce postępowania. Autor zadbał o rozbudowanie historii nie tylko głównych bohaterów, ale też tych drugoplanowych. Każda warstwa społeczeństwa francuskiego ma swojego reprezentacyjnego przedstawiciela. Prawda historyczna łączy się umiejętnie z fikcją literacką, a losy bohaterów zostały ciekawie ukazane na tle Wiosny Ludów. Victor Hugo zadbał o autentyczną topografię miejsc, opisy ulic i dzielnic pokrywają się z rzeczywistością, ale są też elementy fikcyjne Paryża. Opisy są bardzo plastyczne i szczegółowe, a język urzekający. Serdecznie polecam:)

WPISY POWIĄZANE: ,,Nędznicy I"-Victor Hugo

Tytuł: Nędznicy. Tom 2

Autor: Victor Hugo

Tłumaczenie: praca zbiorowa

Cykl: Nędznicy (tom 2)

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Tytuł oryginału: Les Misérables

Data wydania: listopad 2018 

Liczba stron: 416

Kategoria: Literatura piękna

Cytaty: str. 9

,,PIERWSZY CZŁOWIEK"-JAMES R. HANSEN

Źródło

Tuż przed pięćdziesiątą rocznicą misji Apollo 11 ukazała się pierwsza autoryzowana biografia Neila Armstronga autorstwa Jamesa R. Hansena.

20 lipca 1969 roku załoga Apollo 11 z  pilotem modułu dowodzenia Mikiem Collinsem, pilotem modułu księżycowego Eagle Buzzem Aldrinem i dowódcą Neilem Armstrongiem, wykonała pierwsze w dziejach załogowe lądowanie na Księżycu.

James R. Hansen w biografii astronauty odtwarza jego koleje życia, rozważa i docenia osiągnięcia oraz spuściznę. We wstępie do książki pisze: Przez całe życie żył w duchu prawości i honoru. Ludzie, którzy znali Neila lepiej dostrzegali jego niezwykłość, niepowtarzalny charakter i osiągnięcia. Zawsze był spokojny, opanowany, a o lataniu mówił bez przechwalania się, bez górnolotnych słów. Już od czasów licealnych skupiał się na tych aspektach życia, które miały dla niego największe znaczenie. Bardzo dużo czytał i w dzieciństwie był to jego sposób na ucieczkę w świat wyobraźni. Bez trudu aklimatyzował się w nowych miejscach, a rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. Na lotnictwie zaczął się koncentrować już w wieku ośmiu lat zainspirowany tym co czytał i wiedział na temat samolotów i składania modeli. W wieku piętnastu lat zaczął oszczędzać na lekcje latania, a gdy skończył szesnaście lat uzyskał licencję ucznia-pilota. Kiedy w 1947 roku rozpoczął studia na Purdue University pilot doświadczalny Charles E. ,,Chuck" Yeager przekroczył mityczną barierę dźwięku. Dla Neila nowa era lotów miała słodko-gorzki smak, bo kiedy już podrósł i mógł zostać pilotem, sytuacja się zmieniła. Wspaniałe samoloty, które uwielbiał za młodu, znikały. Gdy dorastał podziwiał rycerzy lotnictwa I wojny światowej, ale przed wybuchem II wojny światowej rycerskość w przestworzach się skończyła. Padały kolejne rekordy-loty przez oceany, nad biegunami i do najdalszych zakątków Ziemi. Prawie wszystko zostało osiągnięte i Neil nie mógł się z tym pogodzić. Wspomina: Jako osoba zafascynowana lotami, pochłonięta nimi i im oddana, byłem rozczarowany zrządzeniem losu, które sprowadziło mnie na świat o pokolenie za późno. Ominęły mnie wszystkie wspaniałe chwile i lotnicze przygody. Nie przypuszczał wtedy, że los ma dla niego coś wyjątkowego w zanadrzu. Kiedy w 1955 roku kończył studia nowy świat ery kosmicznej wchłonął go na dobre. W czasie siedmiu lat pracy w Edwards jako oblatywacz doświadczalny latał w każdym typie samolotu doświadczalnego NACA/NASA. Doświadczenie  pilota zdobyte w 51 Eskadrze Myśliwskiej i talent zawodowego inżyniera szczególnie przysłużyły się jego karierze. Był głęboko i twórczo zaangażowany w największe i najbardziej wymagające technicznie programy lotnicze w dziejach przed startem Apollo 11.

Autor bardzo dobrze oddaje atmosferę jaka panowała przed lądowaniem na Księżycu. Było to światowe wydarzenie wykraczające poza podziały polityczne i każdy kraj w inny sposób reagował na to wydarzenie. W żadnym jednak państwie gorączka nie była tak wyczuwalna jak w Stanach Zjednoczonych. Zbierały się tam tłumy ludzi szykujących się do oglądania jednego z najwspanialszych widoków w życiu. Plantatorzy tytoniu w Tennessee tłoczyli się wokół kieszonkowego tranzystorka, a poławiacze krewetek w Missisipi czekali na nabrzeżu, by usłyszeć wiadomości. W kasynie w Las Vegas stały puste stoły do ruletki, bo gracze wpatrywali się w odbiorniki telewizyjne. Na przylądek Kennedy'ego przybyło od 750 tysięcy do miliona ludzi oczekujących na start rakiety. Ludzie z niedowierzaniem oglądali pierwsze kroki stawiane przez człowieka na Księżycu. Dziennikarz CBS Cronkite po otarciu łez oświadczył: Armstrong jest na Księżycu! Neil Armstrong, trzydziestoośmioletni Amerykanin, stoi na powierzchni Księżyca! Jest 20 lipca 1969 roku.

,,Pierwszy człowiek" to fascynująca biografia Neila Armstronga, którego dokonania zmieniły bieg historii. Skromny, inteligentny, lojalny i zaangażowany człowiek, który pierwszy stanął na Księżycu i wypowiedział słynne zdanie: To jest mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości. Historia warta poznania. Polecam:)

Tytuł: Pierwszy człowiek. Historia Neila Armstronga

Autor: James R. Hansen

Tłumaczenie: Andrzej Leszczyński, Patryk Gołębiowski

Wydawnictwo: Wielka Litera

Tytuł oryginału: First Man. The Life of Neil A. Armstrong

Data wydania:17 października 2018

ISBN: 9788380322851

Liczba stron: 528

Kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik
Cytaty: str. 15, 49-50, 334