,,DZIEWCZYNY W PRZESTWORZACH"-NOELLE SALAZAR

 

Źródło

Przeglądając nowości w księgarni Tania Książka zwróciłam uwagę na debiutancką powieść Noelle Salazar pt. ,,Dziewczyny w przestworzach" inspirowaną prawdziwymi przeżyciami pilotek w czasie II wojny światowej. Za tę powieść autorka otrzymała wyróżnienie prestiżowej nagrody "A Woman's World Best New Book". Książka stała się także bestsellerem ,,USA Today" i ,,Publishers Weekly". 

Hawaje. Wyspa Oahu, 1941 rok. Na rajskiej wyspie spotykają się pilotki ochotniczki szkolące nowych rekrutów. Flirciara Ruby, łagodna Catherine, temperamentna Jean i inteligentna Audrey szybko nawiązują nić porozumienia. Szkolą młodych pilotów, a wolny czas spędzają na plaży lub na tańcach śmiejąc się, żartując, ale też prowadząc poważne rozmowy. Beztroski czas zostaje przerwany przez atak japońskich myśliwców na amerykańską bazę w Pearl Harbor. Idylliczne życie na Oahu przestaje istnieć. W powietrzu, w którym unosiła się słodka woń kwiatów i morskiej wody po nalocie unosi się zapach śmierci. Mieszanina dymu, spalin, płonących ciał, łez i krwi. Szmaragdowa woda staje się ciemna od krwi. Poległy tysiące ludzi, a ci co przeżyli kurczowo trzymają się życia albo opłakują zmarłych. Audrey Coltrane traci w tym nalocie bliskie osoby i pod wpływem poniesionej straty postanawia w 1943 roku dołączyć do korpusu kobiet pilotów-Women Airforce Service Pilots pod dowództwem Jacqueline Cochran, pionierki lotnictwa i pierwszej kobiety, która przekroczyła barierę dźwięku. 

Powieść jest fikcją literacką, ale autorka zawarła w niej liczne fakty zapożyczone z archiwów kobiet-pilotek oraz odkryte w wyniku badań nad epoką. Kreśli obraz lotniczek i opowiada ich historie, ale nie przytłacza nadmiarem suchych faktów. Informacje o Kobiecych Siłach Powietrznych są umiejętnie wplecione w fabułę, przemycone pod lekkim stylem, a dzięki temu ukazują fragment ciekawej historii lotnictwa dostarczając jednocześnie rozrywki, bo ciekawie zostały rozwinięte wątki miłosne. Pilotki latały każdym samolotem bojowym znajdującym się na wyposażeniu armii USA. Testowały maszyny schodzące prosto z taśmy produkcyjnej oraz naprawiane po uszkodzeniach doznanych na froncie. Po sprawdzeniu przez kobiety, samoloty trafiały do mężczyzn i walk. Co ciekawe, kobiety przechodziły szkolenie praktyczne takie samo jak mężczyźni, ale nie należały do armii. Nie przysługiwały im żadne świadczenia, a jeśli któraś zginęła za pogrzeb płaciła jej rodzina. Dużo czasu minęło zanim kobiety zasiadające za sterami maszyn bojowych zostały uznane za prawowite członkinie armii. Dobrze, że Noelle Salazar poświęciła swoją książkę właśnie tym pierwszym kobietom pilotkom w armii.

Bardzo mocną stroną książki są bohaterowie. Audrey, córka nafciarza z Teksasu jest dziedziczką fortuny, ale zgłasza się na ochotnika szkolić rekrutów. Na Hawajach po raz pierwszy jest z dala od rodziny, niemiłych wyobrażeń, o tym kim powinna być i czuje się wolna. Ma szansę udowodnić, że potrafi zarobić na swoje utrzymanie i odłożyć pieniądze na kupno prywatnego lotniska, o którym marzy. Audrey jest mądra, ładna, dowcipna, dobra, elastyczna, odważna i pomimo trudności, obaw o ukochanego i stracie bliskich osób idzie na przód. Ze wszystkich bohaterek ją najbardziej polubiłam, ale innym dziewczynom też niczego nie brakuje, choć różnią się od siebie. Z przyjemnością poznawałam wzajemne relacje między postaciami, ich związki, miłości, ogarniające ich pożądanie, ale też traumatyczne przeżycia i ich reakcje na te same wydarzenia. To jak jedni trzymali się obranej drogi, drudzy przeżywali katusze, pozwalając by cierpienie ich niszczyło, a trzeci odnajdywali nową ścieżkę, inną niż pierwotna, lecz też satysfakcjonującą i szli do przodu. 

,,Dziewczyny w przestworzach"  Noelle Salazar to bardzo dobra i wciągająca powieść o pilotkach w czasie II wojny światowej, która pokazuje jak drogocenne jest życie, przyjaźń, miłość, honor i ojczyzna. Autorka oddaje sprawiedliwy hołd kobietom, które opuściły swoje domy, aby wesprzeć kraj w wysiłku wojennym, by być częścią czegoś wyjątkowego. W tej powieści czuć atmosferę lat czterdziestych XX wieku na Hawajach i w USA, a fakty historyczne nie przytłaczają, są jakby przemycone pod lekkim piórem autorki i stanowią tło dla wątku miłosnego. Czyta się tę książkę szybko i przyjemnie, i mam nadzieję, że autorka wkrótce wyda kolejną powieść, bo bez zastanawiania sięgnę po nowy tytuł:)

Zanim jednak ukaże się nowa powieść Noelle Salazar pewnie upłynie trochę czasu, dlatego mam zamiar poznać wcześniej inne bestsellerowe książki 2020 roku:)

Tytuł: Dziewczyny w przestworzach

Autor: Noelle Salazar

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Kategoria: powieść historyczna

Tytuł oryginału: The Flight Girls

Data wydania: 2020-11-12

Liczba stron: 456

ISBN: 9788366654815

Tłumacz: Urszula Gardner

Cytaty: str. 97

,,DON KICHOT Z LA MANCZY"-MIGUEL DE CERVANTES

 

Źródło

Myślę, że nie ma osoby, która nie słyszała o błędnym rycerzu Don Kichocie z La Manczy i jego wiernym giermku Sancho Pansie, gdyż książka Miguela de Cervantesa ,,Don Kichot z La Manczy" uchodzi za najważniejszą powieść w dziejach literatury hiszpańskiej. Pierwsza część powieści ukazała się w 1605 roku, a kontynuacja losów bohaterów w 1615 roku i obie części zyskały wielką popularność. Przygody  renesansowego Don Kichota nawet współcześnie są pożywką dla literatury oraz kultury i nieodmiennie od wieków pobudzają naszą wyobraźnię.

W prowincji La Mancza żył pięćdziesięcioletni hidalgo Don Kichot, który za cały dobytek miał kopię u siodła, starożytną tarczę, chudą szkapę i jednego charta. Lubił wcześnie wstawać i miłował łowy. Z zapałem czytał księgi rycerskie. Jego wyobraźnia napełniła się przez to wyobrażeniem bitew, czarów, kłótni, namiętności, miłosnych uniesień i wszelakich udręk. Uznał, że to o czym czyta jest prawdą. Ubzdurał sobie, że zostanie błędnym rycerzem, ruszy konno w szeroki świat na spotkanie przygód i będzie dokonywał czynów, o których czytał w księgach. Będzie naprawiał krzywdy, a dzięki wystawianiu się na niebezpieczeństwa, z których na pewno będzie wychodził cało, zdobędzie nieśmiertelną chwałę. Jak pomyślał, tak zrobił i ruszył na podbój świata...

Autor w prologu do powieści przytacza słowa swojego przyjaciela, który daje mu rady jak ma opisać przygody Don Kichota. Akcja ma toczyć się kształtownie, słowa mają być właściwe, przystojne i dobrze osadzone, a pięknobrzmiące okresy przejściowe mają odbijać myśli autora. Radzi mu, by melancholik czytając księgę, roześmiał się, trzpiot jeszcze bardziej poweselał, prostak się nie znudził, człowiek uczony podniósł jej intencje, człowiek stateczny nie miał jej we wzgardzie, a mędrzec mógł to i owo rzec na jej pochwałę. I taka jest ta książka, każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Odległy, rzeczywisty świat zmieszany z fantazją. Don Kichot jest szaleńcem i w błahych wydarzeniach dopatruje się cudownych zdarzeń. Walczy z wiatrakami, które uważa za olbrzymy, owce bierze za wrogą armię i rzuca się z kopią na bukłaki z winem. Obłęd popycha go w coraz dziwniejsze kłopoty i hidalgo staje się pośmiewiskiem dla ludzi. Don Kichot jest bohaterem komicznym, ale wzbudzającym sympatię, gdyż ma dobre serce, jest idealistą i dąży do wyznaczonego celu. Tęskni za odchodzącym na zawsze światem szlachetnych rycerzy, którzy bronią honoru i dam swojego serca. Świata, o którym czytał w księgach już nie ma, ale rozpaczliwie chce go przywrócić i rzuca się w wir wyimaginowanej walki na swoim starym koniu Rosynancie. Z jednej strony jego zachowanie jest śmieszne, a z drugiej strony smutne.

,,Don Kichot z La Manczy" to wybitne klasyczne dzieło, w którym autor dokonał rozrachunku z księgami sławiącymi dzieje błędnych rycerzy. Pokazuje baśniowo-rycerski świat, którego już nie ma i z jednej strony wyśmiewa średniowieczny ideał rycerza, a z drugiej strony dostrzec można tęsknotę za tym okresem. Bohaterowie są przerysowani i nie chcą żyć w szarej rzeczywistości, ale marzą o przygodach i sławie. Język archaiczny, potoczysty i trzeba skupić się na czytaniu, bo inaczej uciekają smaczki tej książki, ale dla wyrobionych Czytelników odnajdujących się w klasycznych dziełach będzie to wspaniałe przeżycie. Lubicie klasyczną literaturę? To śmiało sięgajcie po największe dzieło hiszpańskiego satyryka i poety Miguela de Cervantesa:)

Tytuł: Don Kichot z La Manczy

Autor: Miguel de Cervantes

Wydawnictwo: MG

Data wydania: 2020

Liczba stron: 1019

Cytaty: str. 15

,,PANI NA KOPICACH"-GABRIELA ANNA KAŃTOR

Źródło

Kiedy trzy lata temu ukazała się debiutancka powieść Gabrieli Anny Kańtor pt. ,,Koronki z płatków śniegu" nie przypuszczałam, że autorka okaże się tak płodną pisarką i co roku będzie miała do zaoferowania nową powieść inspirowaną Śląskiem. Do tej pory oprócz wspomnianego debiutu autorki wydawnictwo MG wydało jeszcze cztery książki pisarki: ,,Tańczyć na czubkach palców"(2018), ,,Ławeczka księżnej Daisy"(2019), ,,Śląski Kopciuszek"(2020) i najnowszą ,,Pani na Kopicach". 

Dzisiaj chciałam podzielić się z Wami wrażeniami po lekturze ,,Pani na Kopicach", która jest drugim tomem śląskiej dylogii. Pierwszy tom nosi tytuł ,,Śląski Kopciuszek". Utwory stanowią samodzielną, zamkniętą całość.

Joanka od Gryzików, biedna półsierota wychowana przez Emilię Lukas w domu potężnego magnata Carla Godulli wychodzi za mąż za przystojnego porucznika huzarów, hrabiego Hansa Ulricha von Schaffgotscha. Ślub jest piękny, para młoda zakochana, ale Joanka odbiega myślami i wspomina swojego wybawcę i dobrodzieja, który w 1848 roku zapisał jej cały swój majątek i sumę dwóch milionów talarów pruskich. Była wtedy sześcioletnim dzieckiem, więc egzekutorem testamentu i jej głównym opiekunem aż do uzyskania pełnoletności został najlepszy przyjaciel Godulli, mecenas Maksymilian Scheffler. Cała Europa nie mogła uwierzyć, że biedne dziecko zostało spadkobiercą tak wielkiego majątku. Uboga dziewczynka ze wschodnich rubieży Królestwa Prus w jednej chwili stała się najbogatszym dzieckiem na kontynencie. Wokół dziecka zaczęły kręcić się podejrzane osoby związane z siostrzeńcami Godulli, którzy starali się o podważenie testamentu. Kiedy omal nie doszło do zamachu na życie Joanki, Scheffler umieścił ją do szesnastego roku życia w klasztorze sióstr urszulanek we Wrocławiu. Siostry dobrze opłacone strzegły dziewczynki jak oka w głowie, a ona spokojnie dorastała. Opuszczając klasztorne mury była nie tylko najbogatszą, ale też doskonale wychowaną i starannie wykształconą panną. Godulla krótko cieszył się jej obecnością za życia, ale nauczył ją pomagać innym, a ona w dorosłym życiu wspomagała bliźnich. Budowała sierocińce, szkoły, ochronki, biblioteki, domy dla samotnych matek, domy dla inwalidów, kaplice i kościoły.

Autorka zadbała o oddanie realiów epoki. Oba tomy śląskiej dylogii są pełne szczegółów historycznych. Szczególnie zachwyciły mnie opisy pałacu w Kopicach, który w dawnych latach wyglądał bajkowo, ale obecnie jest ruiną. Gabriela Anna Kańtor na stronach książki przywraca jego świetność z dawnych lat, aż chciałoby się zobaczyć na własne oczy ten piękny, okazały pałac rozbudowany w 1863 roku przez architekta słynnego w tamtych czasach, Carla Johanna Bogislausa Lüdecke. Budynek wrośnięty w przyrodę, otoczony zielenią, różanymi ogrodami i stawami. Wszystko jest tak malowniczo opisane, że bez problemu można sobie wyobrazić hrabiankę i jej męża jak siedzą nad stawem przy okrągłym stoliku w cieniu starego dębu i raczą się poranną kawą, rogalikami z ciasta francuskiego z masłem i konfiturami; czytają, rozmawiają albo zwyczajnie cieszą się swoją obecnością. Marzeniem i życiową pasją hrabiego Hansa Ulricha było dopieszczanie pałacu w Kopicach, który miał być bajeczną rezydencją rodową, do której zjeżdżać mieli liczni goście. W książce znajdują się archiwalne zdjęcia pałacu i przyznam, że bardzo mi żal, że tego spektakularnego gmachu nie można już podziwiać.

,,Pani na Kopicach" to prawdziwa historia kobiety Kopciuszka, która żyła w XIX wieku i wyłamała się z konwenansów epoki. Pokazała, że kobiety są silne, mądre, przedsiębiorcze i pomocne, potrafią połączyć szczęśliwe życie rodzinnę z zarządzaniem wielkim majątkiem oraz pracą społeczną. Cieszę się, że Gabriela Anna Kańtor wydobyła tę historię na światło dzienne i pięknie ją opisała. Dzięki temu losy hrabiny Joanny Schaffgotch von Schomberg-Godulli  mogą poznać nie tylko mieszkańcy Śląska. Książkę czyta się bardzo dobrze i serdecznie ją polecam:)

WPISY POWIĄZANE: 

,,Śląski Kopciuszek"-Gabriela Anna Kańtor

,,Ławeczka księżnej Daisy"-Gabriela Anna Kańtor

,,Tańcząc na czubkach palców"-Gabriela Anna Kańtor

,,Koronki z płatków śniegu"-Gabriela Anna Kańtor

Tytuł: Pani na Kopicach

Autor: Gabriela Anna Kańtor

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Cykl: Joanna Gryzik (tom 2)

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2020-09-30

Liczba stron: 176

ISBN:9788377796511

Cytaty: str. 11

,,SONKA. OSTATNIA ŻONA JAGIEŁŁY"-DOROTA PAJĄK-PUDA

Źródło

Często sięgam po książki historyczne, więc kiedy zobaczyłam w nowościach wydawniczych MG powieść ,,Sonka. Ostatnia żona Jagiełły" Doroty Pająk-Pudy postanowiłam sprawdzić jak autorka przedstawiła Zofię Holszańską. 

Dorota Pająk-Puda jest bibliotekarką i docentem mniemanologii nadużywanej. Uwielbia psy, koty i wawelską Kurzą Stopkę. Jak podaje w notce bibliograficznej jest uzależniona od  immunosupresji, młodzieży i polskiej literatury. Kocha kino i poranne czytanie w łóżku, kiedy Wrocław jeszcze śpi. Jest autorką książki o Elżbiecie Rakuszance pt. ,,Matka Jagiellonów".

Zofia (Sonka) Holszańska była czwartą żoną Władysława II Jagiełły. Jej krewnym był wielki książę litewski Witold. Po śmierci ojca Sonka wychowywała się na Rusi na dworze swojego wuja Semena Dymitrowicza Druckiego. W 1422 roku w Nowogródku poślubiła Władysława Jagiełłę i przeszła z prawosławia na katolicyzm. Została ochrzczona i otrzymała imię Zofia. W dniu ślubu Sonka miała około siedemnastu lat, a Jagiełło około siedemdziesięciu jeden i wciąż liczył, że doczeka się męskiego potomka. W 1424 roku Zofia urodziła mu syna Władysława, a później jeszcze dwóch synów. Początkowo była wyobcowana na polskim dworze, wszystko było dla niej obce, ponure, wyniosłe i srogie. Miała pod dostatkiem sukni, czepków, delikatnej bielizny, świec, pięknie malowanych skrzyń, ale czuła się obco i tęskniła za domem rodzinnym. Cóż z tego, skoro dni były takie nudne...Wstawaj, kiedy noc prawie jeszcze, jedz, kiedyś niegłodna, siedź, kiedy chcesz biegać, módl się, kiedyś się już modliła, milcz, kiedy chcesz pytać, mów, kiedy milczeć wolisz, wstań, siedź, patrz, nie patrz, módl się, śpij. ,,Panie Boże, zabierz mnie do domu, do Drucka"-o to jedno modliłam się od pierwszych dni przed cierpiącym drewnianym Chrystusem. Z czasem zadomowiła się na polskim dworze, wzrosły jej wpływy w polityce,  zaczęła finansować Akademię Krakowską i poleciła przetłumaczyć na język polski Biblię. 

Podobało mi się, że autorka wydarzenia przedstawiła w pierwszoosobowej narracji, bo dzięki temu mogłam lepiej poznać poglądy, odczucia i emocje Zofii towarzyszące jej podczas kolejnych etapów życia. Z naiwnej, ckliwej dziewczyny pod wpływem przeżytych lat i zdobytego doświadczenia przemieniła się na Wawelu w dojrzałą kobietę. Autorka skupiła się na podstawowych faktach z życia Zofii i zaprezentowała je jak kadry filmowe. Jeden fragment za drugim, jedna emocja za drugą... Moim zdaniem jest to ciekawy zabieg, bo książka zyskuje na lekkości i bardzo dobrze się ją czyta. Zasygnalizowane są najważniejsze fakty, z życia królowej, a jeśli ktoś chce poznać szczegóły historyczne, to powinien sięgnąć po poważne opracowania historyczne. Powieść Doroty Pająk-Pudy ma przynieść rozrywkę z historią w tle i w takiej formie sprawdza się bardzo dobrze.

Książkę jak najbardziej polecam na jesienny wieczór:)

Tytuł:  Sonka. Ostatnia żona Jagiełły

Autor: Dorota Pająk-Puda

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Kategoria: powieść historyczna

Data wydania: 2020-09-30

Liczba stron: 336

ISBN: 9788377796504

Cytaty: str. 20

,,WYZNANIE"-JESSIE BURTON

Źródło

Jessie Burton to angielska pisarka i aktorka, która studiowała na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz w Central School of Speech and Drama. Zadebiutowała w 2014 roku powieścią ,,Miniaturzystka", której nie miałam okazji jeszcze przeczytać, ale poznałam wydaną w 2016 roku drugą powieść autorki pt. ,,Muza" i uznałam ją za bardzo ciekawe doświadczenie literackie. Gdy w październiku 2020 ukazała się nowa powieść ,,Wyznanie" bez zastanawiania się sięgnęłam po nią.

Londyn, 1980 rok. Młoda i zagubiona Elise Morceau pracuje w kawiarni ,,Sadzonka", pozuje na zajęciach z malarstwa w Royal College of Arts oraz dorabia jako bileterka w National Theatre. Pewnego dnia poznaje w parku nieco starszą od siebie pisarkę Constance Holden, która pisze emocjonujące, nieco okrutne i pełne pasji powieści, a jedna z nich ma zostać zekranizowana w Los Angeles. Między kobietami rodzi się przyjaźń i miłość, która odurza i niszczy. 

Londyn, 2017 rok. Rose Simmons  poszukuje informacji na temat swojej matki, która porzuciła ją, gdy miała roczek. Ostatnią osobą, która ją widziała, była Constance Holden, samotna pisarka stroniąca od życia publicznego. Rose podejmuje u niej pracę i ma nadzieję, że czegoś się dowie o swojej matce.

Akcja powieści biegnie spokojnie, dwutorowo, bez nagłych zwrotów. Na zmianę poznajemy losy Elise i Constance oraz Rose. Connie odnosi wielkie sukcesy, bez problemu zanurza się w hollywoodzki świat, jest dojrzała, pewna siebie, lubi przekraczać granice. Otacza Elise czułością, jakiej ta nie doświadczyła w całym swoim dorosłym życiu. Elise jednak męczy się w Los Angeles, przytłacza ją hałas i ciągłe spotkania towarzyskie, a pewnego dnia dostrzega, że Connie ma przed nią wiele sekretów. Choć potrzebuje siły i miłości przyjaciółki podejmuje nagłą decyzję, która wpłynie na całe jej życie. Rose czuje głęboką więź z ojcem, który samotnie ją wychowywał, ale gdzieś w zakamarkach duszy, mimo upływających lat, wciąż krwawi żywa rana po braku matki w dzieciństwie. Rose podejmuje rozpaczliwą walkę o odnalezienie własnej drogi i prawdy o swoim pochodzeniu. Bohaterki ,,Wyznania" kochają, walczą, spełniają marzenia, cierpią, ale nie ma w nich głębi, która sprawiłaby, że trzymałabym za nie kciuki. Autorka w moim odczuciu za mało uwagi poświęciła warstwie psychologicznej postaci. Nie spodziewałam się tego, bo w ,,Muzie" bohaterowie byli bardzo wyraziści.

Główne tematy poruszane w tej powieści skupiają się wokół kobiecej przyjaźni, lesbijskiej miłości, niechcianego macierzyństwa, depresji poporodowej, samotnego rodzicielstwa, poszukiwania prawdy, podejmowania decyzji wpływających na całe życie. Autorka zmysłowo, a jednocześnie realistycznie przedstawiła miłość między kobietami, ale mężczyzn zaprezentowała w gorszym świetle. Porusza współczesne tematy, które zmuszają do refleksji i rozważań.

,,Wyznanie" to książka z feminizmem w tle, a jej bohaterki są głosem współczesnego pokolenia, które budzi się i zaczyna walczyć o własne prawa, odrzuca nałożone przez społeczeństwo role i idzie własną drogą, zgodną z sumieniem. 

WPISY POWIĄZANE: ,,Muza"-Jessie Burton

Tytuł: Wyznanie

Autor: Jessie Burton

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Kategoria: literatura piękna

Tytuł oryginału:The Confession

Data wydania: 2020-10-28

Liczba stron: 520

ISBN: 9788308073063

Tłumacz:Łukasz Małecki