,,KORONA ŚNIEGU I KRWI,,- ELŻBIETA CHEREZIŃSKA

Od dawna planowałam zapoznać się z twórczością Elżbiety Cherezińskiej. Bardzo pochlebne recenzje jej powieści tylko podsycały moją ciekawość i w końcu nastąpiło pierwsze spotkanie za sprawą książki ,,Korona śniegu i krwi,,

Muszę przyznać, że wpadłam po uszy, zakochałam się...w prozie Pani Cherezińskiej:)

Źródło zdjęcia: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/142332/korona-sniegu-i-krwi

 Akcja powieści rozgrywa się w okresie wielkiego rozbicia dzielnicowego Polski, kiedy książęta piastowskie walczą między sobą o ziemię i koronę. Ostatecznie w wyścigu po koronę rywalizują najwięksi gracze: Przemysł II Pogrobowiec-książę poznański, Henryk-książę wrocławski oraz niepozorny wydawałoby się, ale bardzo ambitny, Władysław zwany Karłem, który był księciem brzeskokujawskim i dobrzyńskim. Sąsiedzi starają się jak najwięcej uzyskać dla siebie z podzielonego kraju i nieustannie toczą się walki zbrojne i zakulisowe. Na południu wielki ród czeskich Przemyślidów, na wschodzie Mongołowie i Jaćwingowie, z którymi walczył Leszek Czarny, na północy Krzyżacy, a na zachodzie Brandenburgia.

W książce pojawia się bardzo dużo postaci i nie sposób ich wszystkich opisać, ale jest kilka, które szczególnie polubiłam. 

Wspomniany Przemysł II, którego losy śledzimy od momentu jak był młodym księciem, uczył się zarządzać, walczyć, zawierał sojusze i stopniowo krok po kroku stawał się mężczyzną, który zjednoczył ziemie na drodze prawie pokojowej, został koronowany na króla Polski po ponad dwustu latach bezkrólewia. Niestety sukcesy polityczne nie szły w parze ze szczęściem rodzinnym. Jego pierwsza żona Lukardis- księżniczka meklemburska umarła z niewyjaśnionych przyczyn, druga żona Rikissa -królewna szwedzka, którą bardzo kochał i miał z nią córeczkę, zmarła wraz z ich nienarodzonym dzieckiem, trzecia żona Małgorzata Askańska- księżniczka brandenburska, została wybrana tylko ze względów politycznych, nie z miłości. Tylko z Rikissą miał dziecko.

 Drugą postacią jest arcybiskup Jakub Świnka, który zaskakuje skromnością, mądrością, pracowitością i nieocenioną pomocą w formalnym uzyskaniu u papieża zgody na koronację Przemysła II.

Książę Leszek Czarny, który zdobył moją sympatię za odwagę na polu walki z okrutnymi Mongołami, w ostatnich latach życia prawie nie zdejmował zbroi, całe jego życie było walką. Dotrzymywał zawartych sojuszy, był honorowy, posiadał także odwagę moralną, gdyż był wierny swojej miłości...towarzyszowi broni, Bratomirowi.

 Kinga z rodu Arpadów, żona księcia Bolesława Pobożnego, która została ogłoszona świętą. Piękna, mądra, pachnąca liliami, lewitująca i rozmawiająca z Matką Boską.

Czytając tę powieść historyczną zagłębiamy się w świat intryg, walk dynastycznych, porwań, pojedynków, wojen, turniejów rycerskich, biesiad, ale także wierzeń, narodzin, codzienności.
Temu wszystkiemu towarzyszy miłość, pożądanie, zdrada. Średniowieczni bohaterowie ożywają. Ich życie to nie suche fakty z kart podręcznika do historii, to ludzie z krwi i kości, którzy mają swoje ambicje, którzy kochają i nienawidzą, którzy mają słabości.

 Powieść Elżbiety Cherezińskiej czyta się jak najprawdziwszą powieść sensacyjną z dużą dawką akcji i ,,zakrapianą,, miejscami magią.

Jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu pisarskiego autorki i nie mogę się wprost doczekać, aby zacząć czytać jej kolejną powieść:)