Ostatnio w chłodne wieczory rozgrzewałam się czytając ,,Samotną wędrówkę przez Afrykę,, którą napisał Fran Sandham -księgarz pracujący na West Endzie, zafascynowany badaczami i odkrywcami Czarnego Kontynentu z epoki wiktoriańskiej, takimi jak doktor David Livingstone, dziennikarz Henry Morton Stanley, czy Ewart Grogan, po nocy sylwestrowej zakrapianej suto alkoholem postanowił przejść samotnie drogę od jednego wybrzeża Afryki do drugiego. Realizuje noworoczne postanowienie i bez pomocników, zaplecza, sponsorów i dziennikarzy wyrusza samotnie z plecakiem w trasę, która liczy prawie 5 tys. km.
Wędrówkę rozpoczyna z Wybrzeża Szkieletowego w Namibii /wybrzeża Atlantyku/, a dalej wędruje przez Zambię, Malawi i Tanzanię /wybrzeża Oceanu Indyjskiego/.
Książka zawiera mapę z całą trasą oraz z zaznaczonymi na niej miejscowościami, w których autor przebywał na postojach, gdzie zaopatrywał się w produkty żywnościowe, wodę, leczył odparzone stopy, ale także prowadził rozmowy z przypadkowo spotkanymi ludźmi miejscowymi i turystami.
Opisy codziennej wędrówki Frana Sandhama /zmagania z ciężkim plecakiem, upałem, brakiem jedzenia, mrówkami itp./ przeplatają się z informacjami o podróżach po Afryce XIX-wiecznych badaczy, krótkimi wzmiankami o historii mijanych terenów i cudów natury np. Wodospad Wiktorii- dwa razy większy od Niagary - ,,Patrząc na wodospad nietrudno zrozumieć, dlaczego nasuwa mistyczne skojarzenia. Wodospad i liczne tu tęcze tubylcy uważali za siedzibę duchów i ogniwo łączące świat realny z tym niematerialnym. Małe wysepki przy brzegu były kiedyś miejscami kultu.,,
czy Jezioro Malawi - ,,śródlądowe morze o powierzchni Walii, trzecie co do wielkości afrykańskie jezioro,,
Dużo miejscowego kolorytu jest w tej wędrówce - opowieści, gdyż Sandham idąc pieszo po mało uczęszczanych trasach, bardzo rzadko odwiedzanych przez turystów, był bliżej mieszkańców Czarnego Lądu.
Zdjęcie autora podczas wędrówki.
Zdjęcie pochodzi z książki.
Za dwa dni znowu będzie Sylwester, będą noworoczne postanowienia i być może historia Frana Sandhama i jego konsekwentnie zrealizowane postanowienie noworoczne stanie się dla kogoś natchnieniem.
W pierwszej detektyw Ambroży Nosek wraz ze swoim mówiącym psem Kubą prowadzi śledztwo w sprawie kradzieży cennej pozytywki z pracowni zegarmistrza Ignacego Bratka.
W drugiej powieści detektyw Kwiatkowski, wielbiciel gumy do żucia i świeżego mleka w każdej ilości, poszukuje zaginionych wrotek roznosiciela pizzy Fryderyka.
Książka jest ładnie wydana, ma twarde okładki, litery są dosyć duże, co ułatwia czytanie dzieciom. Co jakiś czas umieszczone są stonowane ilustracje Ute Krause (wielokrotnie nagradzana niemiecka ilustratorka książek dla dzieci).
Powieści z serii "Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai" od kilku lat znajdują się w czołówkach list bestsellerów literatury dziecięcej w Szwecji.