,,KARIERA NIKODEMA DYZMY"-TADEUSZ DOŁĘGA-MOSTOWICZ

Kariera Nikodema Dyzmy to jedna z najsłynniejszych powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, która od lat bawi i skłania do refleksji nad ludzką naturą, ambicjami i społecznymi mechanizmami. Książka jest satyrą na polskie społeczeństwo okresu międzywojennego, a ukazując losy tytułowego bohatera – Nikodema Dyzmy –pokazuje, jak dzięki sprytowi i umiejętnościom manipulacji można dokonać sztucznego awansu społecznego.

Książka rozpoczyna się od wyjazdu Nikodema Dyzmy z rodzinnego Łyskowa, gdzie stracił pracę jako urzędnik pocztowy. W Warszawie poszukuje pracy, ale z różnych przyczyn nie może zagrzać miejsca na posadach. Zalega z opłatami za czynsz, nie ma za co kupić jedzenia i zdesperowany błąka się po ulicach. Zdaje sobie sprawę z faktu, że żadne pomyślniejsze perspektywy dla niego nie istnieją. Gdy przypadkowo w jego ręce trafia zaproszenie na raut organizowany przez Prezesa Rady Ministrów, postanawia pójść do Hotelu Europejskiego, by napełnić brzuch, nawet gdyby miano go stamtąd wyrzucić. Podczas rautu ktoś uderza w łokieć Dyzmę i wytrąca mu talerz z jedzeniem. Mężczyzna wpada we wściekłość i krzyczy na nieuważnego gościa, a przez to ściąga na siebie uwagę zgromadzonych. Nikodem Dyzma jest przerażony swoim wybuchem, ale wkrótce podchodzą do niego różni mężczyźni i gratulują, że dał reprymendę zadufanemu w sobie Terlikowskiemu. Dyzma z napełnionym żołądkiem i po wypitym koniaku uspokaja napięte nerwy, a pod koniec wieczoru majętny Leon Kunicki proponuje mu pracę administratora majątkami i zakładami przemysłowymi. Oszołomiony Dyzma zgadza się i od tego momentu jego życie zaczyna się zmieniać.

Narracja w książce jest pełna ironii i satyrycznych akcentów, co sprawia, że lektura jest nie tylko zabawna, ale także krytyczna wobec powierzchowności i korupcji władzy. Autor w mistrzowski sposób portretuje postać Dyzmy jako człowieka próżnego, ambitnego i gotowego na wszystko, by osiągnąć sukces, co czyni go uniwersalnym symbolem społecznych ambicji i fałszu. Książka porusza tematy takie jak dążenie do kariery, manipulacja, fałszywa tożsamość oraz mechanizmy społecznego awansu. Styl Tadeusza Dołęgi-Mostowicza jest barwny, pełen humoru i celnej krytyki, co sprawia, że powieść jest zarówno rozrywkowa, jak i skłaniająca do refleksji nad ciągle działającymi mechanizmami społecznymi.

Kariera Nikodema Dyzmy to lektura obowiązkowa dla miłośników literatury satyrycznej i tych, którzy chcą lepiej zrozumieć mechanizmy społeczne i ludzką naturę. To powieść, która mimo upływu lat pozostaje aktualna i inspirująca do analizy własnych motywacji oraz otaczającego świata. Serdecznie polecam:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Trzecia płeć"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

,,Trzy serca"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

,,Znachor"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

,,Profesor Wilczur"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Tytuł: Kariera Nikodema Dyzmy

Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2025-04-09

Data 1. wyd. pol.: 1955-01-01

Data 1. wydania: 2013-11-05

Liczba stron: 368

ISBN: 9788382411126

,,JERYCHONKA"-MARIA RODZIEWICZÓWNA

Po przeczytaniu Lata leśnych ludzi oraz Dewajtis zakochałam się w prozie Marii Rodziewiczówny i sięgam po kolejne powieści autorki bez zastanawiania się nad tym, czy warto, czy może lepiej sięgnąć po coś innego. Wiem, że warto:) Kilka dni temu skończyłam czytać Jerychonkę i chciałam podzielić się wrażeniami z lektury.

Do Krakowa powraca zdolna malarka Magda Domontówna, która zamierza poświęcić się pracy twórczej i doskonaleniu warsztatu malarskiego. Magda jest zdrową, szczerą, wesołą i skorą do śmiechu młodą kobietą, która ma wokół siebie grono znajomych i przyjaciół. Żyje w dostatku, a gdy ją porywa natchnienie twórcze, rzeczy ziemskie i ludzkie maleją w jej oczach i myślach. Do Krakowa powraca też przyjaciel Magdy, Filip Osiecki, malarz zakochany w zamężnej baronowej Faustanger, która wykorzystuje bez skrupułów zapatrzonego w nią mężczyznę. Piękna baronowa raz jest uosobieniem dobroci dla Filipa, a innym razem drwi z niego, szydzi, drażni i naciąga na kolejne drogie zakupy. Magda dodaje otuchy przyjacielowi, który jej się zwierza. Stara się zachęcić go do pracy, pobudzić do działania i tworzenia, by nie zaprzepaścił talentu, ale mimo pogody ducha, wytrwałości i dobrych intencji czuje, że może nie uratować przyjaciela od katastrofalnych w skutkach decyzji życiowych.

Fabuła w Jerychonce rozwija się według schematu często wykorzystywanego przez Marię Rodziewiczównę, gdzie dramatyczne zwroty akcji i wysiłki bohaterów koncentrują się wokół miłości, pracy i przemian duchowych. W postaciach odzwierciedlają się wartości moralne, patriotyzm i umiłowanie tradycji, a także charakteryzują się silnym poczuciem honoru, oddaniem rodzinie i przyjaciołom oraz wytrwałością w obliczu trudności. Postaci kobiece odznaczają się odwagą, mądrością i troską o innych, a bohaterowie męscy na ogół reprezentują siłę i patriotyzm. W jej twórczości bohaterowie przechodzą przemiany, ucząc się miłości, wybaczenia i poświęcenia. Miłość nie zawsze jest szczęśliwa, a każda podjęta decyzja ma wpływ na życie nie tylko jednej osoby.

Jerychonkę czyta się bardzo dobrze i szybko dzięki wciągającej fabule, wyrazistym bohaterom, pięknemu językowi i ponadczasowemu humorowi. Tę klasyczną powieść polecam przede wszystkim kobietom i miłośnikom twórczości Marii Rodziewiczówny.

WPISY POWIĄZANE:

,,Błękitni"-Maria Rodziewiczówna

,,Klejnot"-Maria Rodziewiczówna

,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna

,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna

,,Kądziel"-Maria Rodziewiczówna

Tytuł: Jerychonka

Autor: Maria Rodziewiczówna

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Cykl: Klasyka Literatury Kobiecej (tom 13)

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2025-04-09

Data 1. wyd. pol.: 1957-01-01

Liczba stron: 240

ISBN: 9788382410990

Cytaty: str. 52

,,ZŁOTO WROCŁAWIA"-JOLANTA MARIA KALETA

 

Jolanta Maria Kaleta to polska pisarka, która specjalizuje się w literaturze obyczajowej, romansach oraz książkach dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość często porusza tematy związane z relacjami międzyludzkimi, miłością oraz codziennymi wyzwaniami. Autorka napisała wiele powieści, które cieszą się ogromną popularnością, dlatego na weekend wybrałam do przeczytania jedną z jej książek pt. Złoto Wrocławia, która łączy w sobie elementy kryminału, historii oraz przygody. 

Fabuła tej powieści rozgrywa się dwutorowo we Wrocławiu oraz w innych miejscach na Dolnym Śląsku od stycznia 1945 roku do lata 1991 roku i osnuta jest wokół poszukiwań skarbu ukrytego przez oficerów Abwehry i SS, gdy do Breslau zbliżali się czerwonoarmiści. Po zakończeniu II wojny światowej ukrytym skarbem zaczyna interesować się wiele osób, a pośród nich jest żądny sławy i awansów mjr Tadeusz Niezgoda z Komendy Wojewódzkiej Milicji we Wrocławiu oraz Niemiec Kurt Ritter z Niemieckiej Służby Bezpieczeństwa. Niezgoda zbiera materiały, przesłuchuje świadków, prowadzi działania penetracyjno-poszukiwawcze, typuje miejsca ukrycia siedmiu ton złota, rozwiązuje piętrzące się przed nim trudności, a to wszystko podczas następujących po sobie kryzysów politycznych w Polsce. Ritter, podobnie jak Niezgoda, ma obsesję nad sprawą odkrycia miejsca ukrycia skrzyń ze skarbem i nie cofnie się przed niczym dopóki nie rozwiąże zagadki. 

Złoto Wrocławia autorstwa Jolanty Marii Kalety to fascynująca i niezmiernie wciągająca powieść, która przenosi w świat tajemnic i intryg związanych z historią Wrocławia. Autorka umiejętnie łączy fikcję z rzeczywistością i tworzy pełnokrwiste postacie zmagające się z trudnościami i przeżywające silne emocje. Pisarka bardzo dobrze buduje napięcie i splata lokalne legendy z historią regionu oraz przełomowymi wydarzeniami historycznymi w kraju. Styl pisania autorki jest przystępny, a jednocześnie pełen wyrazu i książkę czyta się z zapartym tchem. Złoto Wrocławia to pozycja, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom kryminałów, historii oraz wciągających opowieści przygodowych. Gorąco polecam tę książkę każdemu, kto pragnie przeżyć niezapomnianą podróż po Wrocławiu i jego tajemnicach.

Tytuł: Złoto Wrocławia

Autor: Jolanta Maria Kaleta

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2025-02-12

Data 1. wyd. pol.: 2013-12-03

Liczba stron: 432

ISBN: 9788382411096

,,NASTROJE"-LOUISA MAY ALCOTT

Książka Nastroje autorstwa amerykańskiej pisarki Louisy May Alcott to kolejna powieść, dzięki której spędziłam miło niedzielne popołudnie. Alcott, znana przede wszystkim z Małych kobietek, po raz kolejny udowodniła, że potrafi bardzo dobrze uchwycić emocje i złożoność ludzkiej natury.

Nastroje są pełne wnikliwych obserwacji i subtelnych refleksji na temat życia, miłości i relacji międzyludzkich. Alcott w sposób niezwykle umiejętny przedstawiła wewnętrzne zmagania bohaterów, ich radości i smutki, życie codzienne i marzenia. Każda strona książki emanuje ciepłem i staroświeckim czarem, dialogi są pełne humoru, opisy są dosyć bogate i oddają atmosferę XIX-wiecznej prowincji, a to wszystko sprawia, że lektura jest lekka i przyjemna. Autorka porusza w książce ważne tematy dotyczące ograniczeń i oczekiwań względem kobiet w XIX wieku, a następnie konfrontuje je z pragnieniami niezależności i samorealizacji. Ukazuje różnice klasowe, pokazuje wagę wykształcenia w kształtowaniu własnej tożsamości, podkreśla znaczenie przyjaźni i solidarności w kontaktach międzyludzkich, a dzięki poruszeniu tych zagadnień sprawia, że powieść jest nadal aktualna i inspirująca nawet w dzisiejszych czasach.

Bohaterowie wykreowani przez Alcott wzbudzają sympatię. Sylwia Yule, siedemnastoletnia główna bohaterka jest osobą wrażliwą, introspektywną i emocjonalnie złożoną. Często zmaga się z wewnętrznymi konfliktami, co sprawia, że jest postacią refleksyjną. Jej życie osobiste jest naznaczone poszukiwaniem sensu i zrozumienia, a to prowadzi ją do głębokich przemyśleń na temat miłości, relacji międzyludzkich oraz swojej roli w społeczeństwie. Sylwia jest ukazana jako osoba, która potrafi dostrzegać subtelności i niuanse w emocjach innych, co czyni ją empatyczną i współczującą. Z drugiej strony, jej wrażliwość często prowadzi do cierpienia, osamotnienia i poczucia zagubienia. Jej postać symbolizuje walkę między pragnieniami a rzeczywistością, a jej historia jest pełna emocji i refleksji. Jej relacje z innymi postaciami są kluczowe dla jej rozwoju. Interakcje te pokazują jej dążenie do zrozumienia siebie oraz innych, a także wpływ, jaki mają na nią ludzie w jej otoczeniu. Istotny wpływ na rozwój fabuły i wybory Sylwii mają dwaj mężczyźni: Adam Warwick i Geoffrey Moor. Warwick to mężczyzna o silnym charakterze, często przedstawiany jako romantyk z pasją do życia. Jego postawa jest pełna determinacji, siły, odwagi, temperamentu i prawości. Jest złożoną postacią, gdyż zmaga się z wewnętrznymi konfliktami, a jego relacje z innymi bohaterami, zwłaszcza z kobietami, są głęboko emocjonalne. Moor, z kolei, to postać bardziej refleksyjna i melancholijna. Reprezentuje tęsknotę i poszukiwanie sensu w życiu. Moor często zmaga się z uczuciami izolacji i niezrozumienia, ale jest pełen wdzięku i swobody urodzonego dżentelmena o pogodnym spojrzeniu, serdecznym uśmiechu i wewnętrznym spokoju. Obie męskie postacie, choć różne, odzwierciedlają aspekty ludzkiej natury i emocji, a ich interakcje przyczyniają się do urozmaicenia fabuły.

Nastroje to ciekawa powieść, która choć napisana w lekkim stylu, to zmusza do refleksji nad życiem, jego radościami i smutkami, dokonywanymi wyborami i ich konsekwencjami. Zdecydowanie polecam ją każdemu, kto pragnie zanurzyć się w świecie emocji i odkryć piękno codziennych nastrojów. 

WPISY POWIĄZANE:

,,Pod krzewami bzu"-Louisa May Alcott

,,Małe kobietki"-Louisa May Alcott

,,Dobre żony"-Louisa May Alcott

,,Chłopcy Jo"-Louisa May Alcott

Tytuł: Nastroje. Wydanie ilustrowane

Autor: Louisa May Alcott

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Gatunek: klasyka

Tytuł oryginału: Moods

Data wydania: 2025-02-12

Data 1. wyd. pol.: 2025-02-12

Liczba stron: 384

ISBN: 9788382411010

Tłumacz: Dorota Tukaj

,,BOLESŁAW CHROBRY. PUSZCZA"-ANTONI GOŁUBIEW

Przed nimi wroga knieja, musieli pokonać ją-garściami, toporem, 

ogniem, wysileniem.

Bolesław Chrobry. Puszcza Antoniego Gołubiewa to pierwszy tom monumentalnej powieści historycznej o panowaniu Mieszka I i początkach rządów jego syna Bolesława Chrobrego. 

Autor porusza w tej książce wiele ważnych tematów związanych z początkami polskiej państwowości, łączy wydarzenia historyczne z fikcją literacką, a także wspaniale opisuje dziewiczą przyrodę i życie ludzi w kniei. Szczególnie urzekło mnie piękno i tajemniczość puszczy, która jest tłem dla wydarzeń. Antoni Gołubiew nadaje jej niemal ludzki charakter, ukazuje jej siłę i zdolność do oddziaływania na losy bohaterów. Życie ludzi biegnie w jej cieniu, w jej grozie i powabie. Noce są pełne strachów, dusznych snów, krzyków oraz długich opowieści szeptanych przy rozgrzanych węglach w mroźne zimy, kiedy wiatr hula na zrębach, a śnieg wciska się do chat.  Ogromne święte dęby, siedliska duchów zrzucają złote żołędzie, grube drzewa pokryte mchem, wilki i niedźwiedzie podchodzące pod chaty, żubry tratujące zasiewy, jelenie majestatycznie unoszące poroża, dziki ocierające się o drzewa, leniwe ropuchy gnieżdżące się nad brzegami rzek, jaskółki zataczające kręgi w pogoni za muchami-puszcza jest wszędzie-rozległa, zwarta, pełna trzęsawisk, gęstwiny, zwalonych pni, pachnąca pleśnią i zgnilizną. Puszcza dygocze głosami miłości, walki i głodu… 

Bohaterowie powieści muszą zmierzyć się z różnymi trudnościami, które stawia przed nimi zarówno natura, jak i ich własne wybory życiowe. Gołubiew bada ludzkie emocje, dążenia i konflikty, co czyni postacie bardziej realistycznymi i złożonymi. Bohaterowie odbywają wędrówki, które są nie tylko fizycznym przemieszczaniem się, ale także duchową podróżą. Wraz z odkrywaniem tajemnic puszczy, poznają także samych siebie, swoje marzenia, lęki i pragnienia. Bolesław Chrobry jest przedstawiony jako postać o silnym charakterze, charyzmatyczny przywódca oraz wybitny władca. Jest kreowany na mężczyznę zdecydowanego, odważnego i zdolnego do podejmowania trudnych decyzji. Gołubiew podkreśla jego ambicje i wizje, które mają na celu nie tylko umocnienie władzy, ale także rozwój kultury i chrześcijaństwa w Polsce. Chrobry jest postacią złożoną, która zmuszona jest walczyć o władzę, stawiać czoła konfliktom i zawierać sojusze, by wzmocnić państwo polskie, a przy tym jest człowiekiem z krwi i kości zmagającym się ze słabościami. 

Bolesław Chrobry. Puszcza Antoniego Gołubiewa to wspaniała i zachwycająca powieść, w której ukazana jest historia początków państwa polskiego, jej tradycje i związki z naturą. Autor, z niezwykłą wrażliwością i znajomością tematu, ukazuje piękno polskich lasów, ich bogactwo fauny i flory oraz niezatarte ślady, jakie zostawia w nich historia. Ukazuje, jak wydarzenia historyczne, konflikty, migracje i rozwój cywilizacyjny wpływają na losy bohaterów, którzy często muszą zmagać się z konsekwencjami decyzji podejmowanych przez swoich przodków. Narracja w powieści jest pełna pasji i archaicznego języka, a malownicze i sugestywne opisy sprawiają, że ma się wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w akcji. Polecam poznać tę powieść, a osobiście nie mogę się już doczekać kolejnych części z serii:)

Tytuł: Bolesław Chrobry Puszcza

Autor: Antoni Gołubiew

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Cykl: Bolesław Chrobry (tom 1)

Kategoria: powieść historyczna

Data wydania: 2021-01-27

Data 1. wyd. pol.: 1954-01-01

Liczba stron: 576

ISBN: 9788377796702

Cytaty kolejno: str. 12

,,BŁĘKITNI"-MARIA RODZIEWICZÓWNA

Maria Rodziewiczówna w powieści Błękitni po raz kolejny udowadnia swój literacki kunszt, kreśląc historię pełną emocji, refleksji i nieoczywistych bohaterów. Błękitni to powieść, która przez pierwsze dwadzieścia stron wydaje się trochę zagmatwana, ale po tym nieudanym wstępie opowieść zaczyna już do końca wciągać, jest spójna, ukazuje w realny sposób świat polskiej arystokracji, jej upadku, mezaliansów i walki z konwenansami.

Głównym bohaterem powieści jest książę Leon Holszański – postać, która przechodzi niezwykłą przemianę. Początkowo wydaje się słabym, niemal pozbawionym charakteru człowiekiem, uwięzionym w świecie zimnych salonów i arystokratycznych reguł. Zachowuje smutną powagę, jest wymizerowany, niezainteresowany czymkolwiek, często jest zły i nadąsany. Bunt i niezadowolenie ukrywa pod maską uprzejmości. Nie znosi krytyki, gwałtownych zachowań, hałasów i zmuszania do jakiegokolwiek wysiłku. Jednak z biegiem fabuły jego postawa ulega stopniowej, a jednocześnie głębokiej metamorfozie. Przez trudne doświadczenia, wyzwania i starcia z własnym sumieniem, Leon staje się kimś więcej – człowiekiem honoru, silnym duchem i gotowym do poświęceń.

Na szczególną uwagę zasługują również postacie drugoplanowe, które nadają powieści wyjątkowej dynamiki. Jerzy Grzymała, prawdziwy mężczyzna z krwi i kości, wyróżnia się na tle pozbawionej wartości arystokracji, a jego niezłomność i poczucie sprawiedliwości czynią go jednym z najbardziej fascynujących bohaterów książki. Iza, siostra Leona, choć początkowo wydaje się być jedynie tłem dla innych postaci, okazuje się osobą o wielkim sercu i sprycie, dodając fabule nieoczekiwanej głębi. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie przemiana tej kobiecej postaci. Iza podobnie jak Leon pod maską uśmiechów ukrywa młode pragnienia i dziewczęce marzenia o prawdziwej miłości. Wychowana w klasztorze, młoda panienka z głową pełną ideałów, nie za bardzo ma ochotę wyjść za mąż za hrabiego Maszkowskiego, którego wybrała jej apodyktyczna matka. 

Maria Rodziewiczówna mistrzowsko splata różnorodne wątki – od wciągających historii rodzinnych, przez dramatyczne losy rodów Sumoroków i Holszańskich, aż po refleksję nad upadkiem moralnym części wyższych sfer. Powieść porusza tematykę odpowiedzialności za własne życie, odwagi w podejmowaniu trudnych decyzji oraz tego, jak wielką rolę odgrywa w życiu człowieka dążenie do bycia lepszym.

Czytając Błękitnych, trudno nie ulec pięknemu językowi autorki. Malownicze opisy przyrody, subtelne dialogi i wnikliwe portrety psychologiczne sprawiają, że książka ma w sobie coś ponadczasowego. Choć została napisana ponad sto lat temu, jej przesłanie wciąż jest aktualne. To opowieść o miłości – zarówno tej romantycznej, jak i miłości do prawdy, godności i samego siebie. Ta opowieść, to coś więcej niż tylko romans i mezalians – to opowieść o dojrzewaniu, odkupieniu i przekraczaniu granic narzuconych przez pochodzenie.

Błękitni to powieść, która zmusza do zadumy nad ludzkimi przemianami. To książka dla tych, którzy cenią dobrze skonstruowaną historię, piękny język i bohaterów, którzy przechodzą autentyczne, głębokie przemiany. Polecam tę lekturę na zimowy wieczór:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Klejnot"-Maria Rodziewiczówna

,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna

,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna

,,Kądziel"-Maria Rodziewiczówna

Tytuł: Błękitni

Autor: Maria Rodziewiczówna

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Cykl: Klasyka Literatury Kobiecej (tom 17)

Gatunek: literatura piękna

Data wydania: 2025-01-15

Data 1. wyd. pol.: 1989-01-01

Liczba stron: 256

ISBN: 9788382410938

,,TRZECIA PŁEĆ"-TADEUSZ DOŁĘGA-MOSTOWICZ

Do przedwojennej Warszawy przyjeżdża w poszukiwaniu pracy dwudziestoośmioletnia Anna Leszczowa. Młoda kobieta ma zrobiony doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim, ukończoną Szkołę Nauk Politycznych i Wyższe Kursy Handlowe oraz kurs stenografii i pisania na maszynie, a do tego posługuje się językiem niemieckim, włoskim i rosyjskim. W rodzinnym Poznaniu nie ma dla niej pracy, dlatego zmuszona jest zostawić bezrobotnego męża Karola i pięcioletnią córeczkę Litunię, by zarobić na utrzymanie rodziny. Zostaje przyjęta do pracy w agencji turystycznej i daje z siebie wszystko, by mieć na mleko, kakao i owoce dla córki w dobie ekonomicznego kryzysu w Polsce. Bohaterka wkracza w świat warszawskiej inteligencji prowadzącej dysputy na temat roli kobiety w społeczeństwie, poznaje ciekawych ludzi i próbuje spełnić się zawodowo.

Autor dobrze oddaje realia panujące w przedwojennym społeczeństwie, gdzie ścierają się poglądy związane z pracą zawodową kobiet oraz zmieniającymi się rolami społecznymi kobiet i mężczyzn. Mąż Anny jest prawnikiem, ale w dobie kryzysu nie może znaleźć posady, więc zajmuje się opieką nad córką, by żona mogła podjąć pracę. Anna czuje, że pracując zawodowo współtworzy rodzinę, na równi z mężczyznami ponosi ciężar odpowiedzialności za byt rodziny i kształtuje społeczeństwo. Pracę kobiet popiera także ciotka Anny, senatorka i prezeska wielu towarzystw Grażyna Jelska-Szermanowa. Kobiety na równi z mężczyznami wnoszą swój trud pracy dzięki charakterowi, inteligencji i wiedzy. Anna dzięki radom ciotki i zdobyciu odpowiedniego wykształcenia oraz praktyki zawodowej może konkurować z mężczyznami o posady, a dzięki temu stanąć w obronie zagrożonego bytu rodziny i wziąć na swoje barki trud zarabiania pieniędzy.

W powieści oprócz charakternych postaci kobiecych autor zaprezentował też cały wachlarz bohaterów męskich. Na uwagę zasługuje Marian Dziewanowski-przystojny, wysoki, spokojny mężczyzna, który jest chodzącą encyklopedią, ale zupełnie nie przywiązuje uwagi do zarabiania pieniędzy, a przez taką postawę żyje w biedzie. Dziewanowski prowadzi mądre dysputy ze Stanisławem Szczedroniem, mężem znanej pisarki Wandy Szczedroniowej, człowiekiem o grubych manierach, który umyślnie stara się być wulgarny i odważnie demonstruje własne najbardziej intymne przeżycia. Kobiety i mężczyźni ścierają się w swoich poglądach na życie, wyznaczają nowe prądy i szukają swojego miejsca w zmieniającej się rzeczywistości.

W Trzeciej płci Tadeusz Dołęga-Mostowicz dokonuje swoistego zapisu tworzącej się nowej obyczajowości w przedwojennym społeczeństwie polskim, w którym ścierają się poglądy konserwatystów, liberałów, feministek; odrzucane są skrupuły, stare kanony i tradycje, by wydobyć z egzystencji jak najwięcej szczęścia i wolności. Kobiety zdobywają niezależność, same wybierają sobie małżonków i coraz częściej śluby są zawierane z miłości, a nie z rozsądku. Ludzie zaczynają przenikać między klasami społecznymi i walczą o własne szczęście. Autor stworzył powieść interesującą, zaskakującą, może w obecnych czasach trochę przestarzałą, ale jednak w wielu poruszanych kwestiach wciąż aktualną i dlatego warto poznać spojrzenie Dołęgi-Mostowicza na przedwojenne warszawskie społeczeństwo. Polecam powieść na letni wieczór:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Trzy serca"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

,,Znachor"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

,,Profesor Wilczur"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Tytuł: Trzecia płeć

Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Gatunek: klasyka

Data wydania: 2024-06-20

Data 1. wyd. pol.: 1946-01-01

Liczba stron: 320

ISBN: 9788382410143

,,PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE"-JOANNA MARIA CHMIELEWSKA

 

Powieści obyczajowe Joanny Marii Chmielewskiej sprawiają, że za ich pośrednictwem można zanurzyć się w gorzko-słodki świat bohaterów przeżywających silne emocje, wzruszenia, smutki i radości. 

Głównymi bohaterkami Poduszki w różowe słonie są dwie kobiety, Hanka i Ewa, przyjaciółki z dzieciństwa, które łączy pięcioletnia Ania, córka Ewy. Wydarzenia współczesne przeplatają się ze wspomnieniami Hanki, która w wieku trzydziestu lat podejmuje się opieki nad osieroconym dzieckiem. Nie ma doświadczenia w wychowywaniu dzieci, unika z nimi kontaktu, nie zna potrzeb maluchów, ale chce dotrzymać danego przyjaciółce słowa i podejmuje wyzwanie. Uporządkowany świat Hanki przechodzi metamorfozę. Niby wszystko jest takie same-fotel bujany w pokoju, wróble na parapecie, biurko z komputerem i kawa w kubku z żyrafą, a jednak nic już nie jest od tego momentu takie jak dawniej. Hanka wozi Anię do przedszkola, przygotowuje jej jedzenie, sprząta, pierze, ale tak naprawdę unika obecności dziecka, zakłada słuchawki na uszy, by nie słyszeć płaczu dziewczynki tęskniącej za matką. Dorosła kobieta i małe dziecko błąkają się po mieszkaniu i nie umieją znaleźć wspólnego miejsca, wspólnej przestrzeni, by coś stworzyć razem, by ich wspólne bytowanie przyniosło jakieś pozytywne efekty. 

Autorka dobrze oddaje emocje towarzyszące Hance i Ani. Hania zawsze liczy tylko na siebie, najlepiej czuje się w utartych schematach, w codziennej rutynie czuje się bezpiecznie. Zawsze ma nienaganny makijaż, ubiór, najlepsze wyniki w pracy, idealny porządek w domu. Wszystko w życiu musi mieć pod kontrolą, bez niespodzianek, ale w pewnym momencie kontrola przestaje jej wystarczać i pragnie czegoś więcej. Zaczyna przegrywać z emocjami, które robią wyłom w jej uporządkowanym życiu i powoli w rutynowe czynności wkrada się nieprzewidywalność. Ania, która straciła mamę i mieszka z przyszywaną ciocią jest przykładem bezmiaru dziecięcej rozpaczy po stracie ukochanej mamy. Nie może jeść, spać, ciągle tęskni, płacze i tuli się do misia Floriana, ostatniego prezentu od mamy. A Hanka choć dorosła, nie potrafi znaleźć lekarstwa na rozpacz dziecka. 

Powieść Poduszka w różowe słonie różni się według mnie od innych powieści autorki, które przeczytałam do tej pory, choć jeden element jest wspólny, a mianowicie pod niby lekką i schematyczną fabułą oraz prostym językiem ukrywa się głęboki przekaz dla Czytelnika, silne emocje, oraz próba przeżycia żałoby po stracie ukochanej matki i przyjaciółki. Bardzo dobrze się czyta tę książkę, gdyż oddaje życiowe realia i stawia przed bohaterami prawdziwe dylematy, a nie trzeba się nad lekturą za bardzo skupiać. Polecam książkę na letni czas:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Mąż zastępczy"-Joanna M. Chmielewska

,,Złodziejka opowieści"-Joanna M. Chmielewska

,,Pod Wędrownym Aniołem"-Joanna M. Chmielewska

,,Sukienka z mgieł"-Joanna M. Chmielewska

Tytuł: Poduszka w różowe słonie

Autor: Joanna Maria Chmielewska

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2024-07-04

Data 1. wyd. pol.: 2011-04-06

Liczba stron: 272

ISBN: 9788382410167

,,KĄDZIEL"-MARIA RODZIEWICZÓWNA

Od jakiegoś czasu zagłębiam się w fikcję literacką stworzoną przez Marię Rodziewiczównę i poznaję jej kolejne powieści. W upalne lipcowe dni czytałam Kądziel, która pełna jest kobiecych bohaterek.

Cała akcja powieści krąży wokół Taidy Skaraszewskiej samotnie zarządzającej majątkiem ziemskim i wychowującej dwóch synów po śmierci męża. Taida wychowywała się w biedzie i ciężko pracowała przez całe życie, a trudne doświadczenia sprawiły, że jej serce stwardniało i wykształcił się u niej despotyczny charakter. Nie toleruje słabości, próżniactwa, a praca jest jej celem życiowym. Niewiele osób odwiedza ją w Rudzie, gdyż prawie każdy słyszy od niej kazanie i gorzką prawdę prosto w oczy. Taida przez długie lata doświadczeń nabiera mądrości życiowej i uczy się cierpliwości. W trudach życia wspiera ją przez wiele lat niezamężna siostra Jadwiga, nazywana przez wszystkich Dysią. Cichutka, łagodna, skrzętna, pracowita i troskliwa kobieta, która pomaga w majątku, prowadzi szpitalik dla okolicznych mieszkańców i jest niezastąpioną powiernicą oraz pocieszycielką dla siostrzeńców. Dysia nigdy nie robi wokół siebie zamieszania, a każdemu stara się pomóc i ulżyć w niedoli. Młodszą bohaterką powieści jest Stasia, córka kuzynki Taidy. Stasia w dzieciństwie jest samolubna, nieokiełznana, szalona, a do tego bardzo zdolna i ambitna. Wypowiada posłuszeństwo wszelkim prawom, zwyczajom i formom. Czyta najskrytsze dzieła, wygłasza rewolucyjne poglądy i emancypuje się. Nie jest ładna, ale urzeka charakterem i inteligencją. W wieku siedemnastu lat Stasia nie zamierza przestrzegać tradycji i obyczajów, a wszystkie rady matki i ciotki uważa za anachronizmy, bo dlaczego kobiecie nie wypada się uczyć, nie wypada jeździć konno i chodzić na polowania? Dlaczego kobieta nie może wybrać sobie zawodu i wyprowadzić się z domu rodzicielskiego? Dlaczego nie wypada ściąć warkoczy, zrzucić gorsetu, palić tytoniu i mieć swój indywidualny charakter? Stasia jest dumna, zacięta, woli zmarnieć niż prosić o pomoc, a poprzez bunt, pokonywanie przeszkód dnia codziennego i oporów otoczenia zmierza do obranego celu. Są w tej powieści także inne kobiece postacie oraz dwóch bohaterów męskich w osobach synów Taidy. Starszy Włodzio jest rozmowny, uprzejmy, wesoły, żartobliwy i lubi czytać książki. Młodszy Kazio jest skryty, zacięty, dziki i nieufny przy nieznajomych, lubi pomagać w polu, polować, łowić ryby i jeździć konno. Życie tych wszystkich postaci zazębia się, przenika i wspólnie kreuje ziemską podróż.

Kądziel to niewielkich rozmiarów powieść, która przedstawia całą galerię kobiecych postaci starających się żyć według własnych zasad i przekonań. Jedne hołdują tradycjom i patriotyzmowi, inne popierają feminizm i ciężką pracę. Nie brakuje w tej książce przyjaźni, miłości i zwykłej codzienności, a choć pewne sprawy już trącą myszką, to jednak warto przeczytać tę powieść Marii Rodziewiczówny:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna

,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna

,,Klejnot"-Maria Rodziewiczówna

Tytuł: Kądziel

Autor: Maria Rodziewiczówna

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Cykl: Klasyka Literatury Kobiecej (tom 8)

Kategoria: literatura piękna

Data wydania: 2024-06-20

Data 1. wyd. pol.: 1939-01-01

Liczba stron: 176

ISBN: 9788382410235

,,SEN O DRZEWIE"-MAJA LUNDE

Swoją przygodę czytelniczą z norweską pisarką i scenarzystką Mają Lunde rozpoczęłam od niesamowitej powieści Historia pszczół, którą czytałam osiem lat temu. Po niej sięgnęłam po kolejne książki z klimatycznej tetralogii: Błękit, Ostatni i wreszcie Sen o drzewie zamykającej ten cykl.

W Śnie o drzewie przeplatają się ze sobą wydarzenia rozgrywające się w trzech przestrzeniach czasowych. W roku 1940 w Leningradzie żyje genialny biolog, Nikołaj Wawiłow, który jest pionierem wśród zbieraczy nasion. Żyje w trudnych rosyjskich warunkach, a jego celem jest uśmierzenie głodu wśród ludzi. W ramach badań gromadzi nasiona z najodleglejszych zakątków świata, które tuż przed Zapaścią zostają przeniesione do banku nasion w Svalbardzie. W roku 2097 w Svalbardzie żyje społeczeństwo odizolowane od reszty świata próbujące utrzymać się w trudnych klimatycznie warunkach, gdzie nie ma szpitali ze sprzętem, antybiotyków, wenflonów, defibrylatorów i tym podobnych rzeczy, a ludziom musi wystarczyć w razie problemów nóż, wrzątek do sterylizacji i alkohol zamiast leków przeciwbólowych. Pewnego dnia w tej krainie wybucha epidemia... W 2110 roku w Syczuanie organizowana jest wyprawa statkiem do banku nasion w Svalbardzie. Na czele wyprawy stoi kapitan Mei-Ling oraz Tao, w świecie których istnieją już tylko genetycznie zmodyfikowane eurybionty mające swoje wyjściowe formy w biologicznym skarbcu w jaskiniach Svalbardu. Dzięki zgromadzonym nasionom ludzie będą mogli cofnąć czas, odtworzyć dawne uprawy, które wydałyby obfity plon i przetrwały w świecie po Zapaści, kiedy walczono o przetrwanie i w bioróżnorodności widziano ratunek i sposób na pokonanie głodu.

Maja Lunde kreśli w powieści obraz społeczeństwa w przededniu samozagłady, kiedy wszystko, co niegdyś mieli ludzie zniszczyło się albo wyczerpało. Dawny nowoczesny świat znika dzień po dniu. Dotychczasowe wygodne, dostatnie życie kruszy się kawałek po kawałku, jak svalbardzki lód. Ludzie uzależnieni od dobrobytu przygotowują się na przyszłe czasy, gdy wszystko trzeba pozyskiwać z natury. Człowiek nierozerwalnie związany jest z naturą, jej zasobami i rytmem, a nasiona zapewniają trwanie, przedłużają istnienie, rodzą przyszłość. W ich łupinach drzemią nadchodzący czas i przyszłe życie. Uwięzione pod lodem nasiona to genetyczne podarunki z przeszłości, tak małe, że ledwo dostrzegalne, niepozorne, nieistotne, póki się ich nie rozpakuje, nie otworzy jak prezentu, nie rozmrozi, nie złoży w ziemi, nie podleje i nie nawiezie. W nasionach mieszka wieczność.

Bohaterowie stworzeni przez autorkę budzą współczucie i litość, ale ich działania pokazują wewnętrzną siłę, by każdego dnia pokonywać codzienne wyzwania. Wawiłow jest genialnym dzieckiem, pracowitym i bystrym. Studiuje w Anglii, Niemczech i Francji, a w wieku trzydziestu czterech lat obejmuje stanowisko dyrektora Biura Botaniki Stosowanej w Piotrogrodzie. Ma w sobie pęd, który ciągle pcha go do przodu i bez ustanku zajmuje się roślinami, nasionami i przemierza otaczające go krajobrazy. Tommy to dojrzały, wyjątkowy i niezwykle oczytany chłopiec, który daje z siebie wszystko. Nie kwestionuje sensu pracy, nie oczekuje wolnego dnia, a spoczynku doznaje tylko w ocalałej bibliotece. Kiedy żyli rodzice jego życie było pełne szczęścia i zbytku. Tańce z matką w pokoju, goście przy kuchennym stole, gdzie wymyślne dania serwował tata; wycieczki, nocne przejażdżki łodzią, by zobaczyć odbijający się księżyc w tafli fiordu; wypady na szczyty lodowców i ciepłe ramiona matki tulące go przy rozbłyskającej zorzy polarnej... Tego świata już nie ma, a Tommy musi walczyć każdego dnia o przetrwanie i zapewnienie bezpieczeństwa dwóm małym braciom. Tao po stracie dziecka czuje odrętwienie, z którego nie może się otrząsnąć. Żyje w cielesnej i umysłowej apatii. Jej synek istnieje wyłącznie w jej wspomnieniach i wyobraźni. Nie boi się wziąć udziału w niebezpiecznej wyprawie do banku nasion. Podróż jest dla niej sposobem na wyrwanie się z monotonnego trwania i przerwania ciągu takich samych dni i pustych nocy.

Sen o drzewie to książka poruszająca, mądra i skłaniająca do rozmyślań o przyszłości życia na świecie. Odrętwiająca samotność, tęsknota za bliskimi, odpowiedzialność, walka o przetrwanie, ale także nadzieja i miłość to główne wyznaczniki w tej powieści. Zdecydowanie polecam i czekam na kolejne utwory pisarki:)

WPISY POWIĄZANE:

,,Śnieżne siostry"-Maja Lunde

,,Błękit"-Maja Lunde

,,Historia pszczół"-Maja Lunde

,,Ostatni"-Maja Lunde

Tytuł: Sen o drzewie

Autor: Maja Lunde

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Cykl: Kwartet klimatyczny (tom 4)

Gatunek: literatura piękna

Tytuł oryginału: Drømmen om et tre

Data wydania: 2024-06-19

Data 1. wyd. pol.: 2024-06-19

Data 1. wydania: 2022-01-01

Liczba stron: 544

ISBN: 9788308084458

Tłumacz: Mateusz Topa

Cytaty kolejno: str. 67,168