 |
| Źródło |
Po dwudziestu latach spędzonych w Chinach Arthur Clennam po śmierci ojca powraca do Londynu. Rodzinny dom zastaje w ruinie, a matka wita go bardzo oschle, bez emocji. Starsza pani mieszka w ponurym domu z dwójką służących: Affery, która była kiedyś niańką Arthura i Jeremiahem. Pani Clennam jest dla syna zimna i surowa, ale zmienia się w łagodną, gdy rozmawia z Dorrit, dziewczyną zarabiającą u niej szyciem.
Dorrit jest maleńka, drobna, szczupła, porusza się cichutko, jest nieśmiała. Nie jest ładna, ale ciemne oczy, łagodne i myślące mają wyraz słodyczy, a cała postać pomimo ubogiego stroju uderza wdziękiem, prostotą i szlachetnością. Dorrit urodziła się i wychowała w Marshalsea-więzieniu dla niewypłacalnych dłużników, do którego trafił jej ojciec wraz z żoną, córką Fanny i synkiem Edwardem. Dorrit w obrębie murów więzienia była jakby dzieckiem wszystkich zamkniętych, nazywali ją zawsze-Maleńka. W momencie powrotu Arthura Clennama do Londynu miała dwadzieścia trzy lata i zarabiała szyciem na potrzeby ojca i brata. Kryła się ze swoją pracą i przemykała rano i wieczorem przez furtę więzienia. Swojej pracodawczyni też nie mówiła, gdzie mieszka.
Ojciec Arthura na łożu śmierci prosi syna, by ten dokonał zadośćuczynienia pewnej osobie, ale nie wyjawia do końca dręczącej go tajemnicy. Arthur stara się dociec prawdy i wyjaśnić, o co chodziło ojcu w przebłysku świadomości. Zaciekawiony spotkaną u matki dziewczyną postanawia ją śledzić i wykryć kim ona jest, gdzie mieszka i dlaczego matka okazuje jej tyle ciepła. Poza tym czuje, że tylko poprzez Dorrit może rozjaśnić przeszłość swojej rodziny.
Powieść ,,Mała Dorrit" po raz pierwszy opublikowana została w odcinkach w latach 1855-1857 i doskonale odmalowuje obraz ówczesnego Londynu. Przyznam, że dużym zaskoczeniem był dla mnie zakład karny dla dłużników, w którym mieszkali nie tylko skazani, ale też ich rodziny, które mogły wchodzić i wychodzić kiedy chciały, aby zdążyły tylko przed zamknięciem bramy na czas nocy. Dorrit nie opuszczała ojca, czytała mu wieczorami, przynosiła zdobyte lub zaoszczędzone jedzenie, którego sobie odmawiała. Zdarzało się, że spóźniła się przed zamknięciem furty i wtedy, by nikomu nie sprawić kłopotu siedziała całą noc na ulicy. Dorrit choć wyglądała jak dziewczynka, to miała ogromne pokłady sił, dzięki którym zarabiała pieniądze na jedzenie i utrzymywała rodzinę. Była najmłodsza w rodzinie, ale zachowywała się, jak matka i troszczyła się nie tylko o ojca, brata i siostrę, ale też o inne znane jej osoby.
Charles Dickens poruszył w powieści problem spekulacji giełdowych i nieudolności rządu londyńskiego, który unikał odpowiedzialności za popełnione błędy. Bankruci popełniali samobójstwa, gdyż tracili całe majątki, a spekulanci uciekali za granicę. W takich sytuacjach cierpiały całe rodziny. Autor bardzo dobrze ukazał niesprawiedliwość społeczną i bezwzględność bogatych wobec biednych.
,,Mała Dorrit" to klasyczna powieść, w której znalazło się miejsce dla wielu wyrazistych i czasem karykaturalnych bohaterów zmagających się z realiami życia w dziewiętnastowiecznym Londynie. Codzienne życie w różnych warstwach społeczeństwa zabarwione zostało nutką liryzmu i romantyzmu. Przyznam, że czytało mi się tę powieść bardzo dobrze i lekko, gdyż język nie jest wymagający, jak w niektórych powieściach klasycznych. Myślę, że warto zwrócić uwagę na to dzieło Dickensa.
Tytuł: Maleńka Dorritt
Autor: Charles Dickens
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Tłumaczenie: Cecylia Niewiadomska
Tytuł oryginału: Little Dorrit
Data wydania:18 maja 2016
ISBN: 9788377793541
Liczba stron: 288
Kategoria: klasyka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz