 |
| Źródło |
,,Choroba moich bliskich nauczyła mnie, że z życia trzeba czerpać garściami, każdy dzień przyjmować tak, jakby miał być ostatni. A co najważniejsze: mówić wszystko, co chcemy powiedzieć, nie odkładać niczego na potem, na jutro, bo dla niejednego z nas to jutro może już nie nadejść."
,,Czuwałam przy uchylonym oknie" to pamiętnik Beaty Kanik, w którym zapisywała swoje myśli, uczucia i refleksje towarzyszące jej podczas choroby nowotworowej syna i męża.
W 2004 roku jej najstarszy syn dwudziestojednoletni Marcin przeszedł operację usunięcia guzka na jądrze. Nowotwór okazał się złośliwy. Matka opisuje walkę syna z chorobą, który początkowo między cyklami chemioterapii, na ile mu siły pozwalały, starał się żyć normalnie. Miał wsparcie rodziny i kolegów. Choroba jednak postępowała...
,,Mogłam tylko być przy nim i wspierać go swoją miłością."
Autorka dzieli się swoimi uczuciami - bezsilnością, złością, bólem, strachem i przytłaczającą rozpaczą. Była sama z tymi uczuciami i by nie oszaleć zaczęła szukać wsparcia w modlitwie, choć wcześniej nie była zbyt wierząca. Wiara nie pozwalała jej załamać się, upaść. Dzięki niej mogła wygrać z paraliżującym strachem. Przy synu starała się być pogodna, uśmiechnięta, by nie martwić go swoim stanem, by czerpał z niej siły do walki z chorobą. Za wszelką cenę mobilizowała go i podsycała nadzieję, choć sama była wyczerpana psychicznie i nerwowo.
,,Towarzyszenie osobie umierającej to jedno z najtrudniejszych wyzwań."
Sześć lat po śmierci syna nagle zachorował jej mąż Krzysztof, u którego zdiagnozowano guza mózgu. Koszmar powrócił... Opieka wymagała zaangażowania wszystkich sił fizycznych i psychicznych. Patrzenie na cierpienie ukochanej osoby jest nie do opisania.
Ile może znieść serce matki? Jak pogodzić się z nagłym odejściem męża? Jak poradzić sobie z problemami egzystencjalnymi i opieką nad dwunastoletnim synem, który stracił ojca i brata?
Beata Kanik pomimo bardzo bolesnych doświadczeń w życiu stara się cieszyć każdym dniem, pogodnym niebem, słońcem, uśmiechem najmłodszego syna Piotrusia, który motywuje ją by trwać. Próbuje żyć. Książka, w której dzieli się swoimi doświadczeniami napisana jest prostym językiem, ale bardzo wyrazista, emocjonująca, autentyczna, bolesna, aż trudno powstrzymać łzy...
,,Moje doświadczenia wiele mnie nauczyły-w szczególności wielkiej pokory wobec życia, spokoju, dystansu do świata."
Autor: Beata Kanik
Wydawnictwo: WAM
Data wydania : 8 stycznia 2016
Liczba stron: 124
Numer wydania: 1
ISBN: 978-83-277-1065-9
Cytat: str. 7, 51,90,111
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz