 |
| Źródło |
Od jakiegś czasu rozsmakowałam się w prozie Fiodora Dostojewskiego. Sięgam po kolejne pozycje z jego dorobku i nie mogę się nadziwić, jak głęboko potrafił zaglądać w zakamarki ludzkich dusz, pokrętnych, złych, ale też tych dobrych, oddanych, kochających.
Petersburg, XIX wiek. Głowny bohater, a zarazem narrator Iwan Piotrowicz jest pisarzem żyjącym na granicy ubóstwa. Współpracuje z dziennikami, pisze artykuły i wierzy, że uda mu się napisać dobrą książkę. Opisuje swoje życie i zajęcie to pozwala mu nie umrzeć ze zgryzoty. Minione wspomnienia wzruszają go aż do bólu, dlatego je spisuje, aby w końcu nabrały spokojnego, bardziej uporządkowanego charakteru. Pisanie chłodzi dawne wspomnienia i chorobliwe mrzonki obraca w pracę.
Bohaterowie w książce są zróżnicowani i mają rozbudowaną sferę duchową. Iwan jeszcze w dzieciństwie został sierotą i wychowywał się w domu Mikołaja Sergieicza Ichmieniewa, który przygarnął go z litości i wychowywał razem ze swoją córką Nataszą. Mikołaj to człowiek prosty, dobry, szczery, uczciwy, bezinteresowny, szlachetny, naiwnie romantyczny, którego ująć można tylko serdecznym i przyjacielskim zachowaniem, a nie pieniędzmi i bogactwem. Wychowując pod swoim dachem Iwana i Nataszę nie przypuszcza, że w przyszłości mogą wyniknąć z tego problemy. Na jego drodze staje książę Piotr Aleksandrowicz Wałkowski, właściciel majątku Wasiliewsie, który jest przystojny, obdarzony wieloma zaletami, dowcipem, smakiem, niewyczerpaną wesołością. Jest w nim coś zwycięskiego i czarującego, coś co przyciąga do niego nie tylko kobiety, ale zjednuje także mężczyzn. Wałkowski dzięki sukcesom towarzyskim i hrabiemu Naińskiemu ugruntowuje swoją karierę w Petersburgu oraz powiększa swój majątek. Wysyła swojego dziewiętnastoletniego syna Aleksego Piotrowicza do zarządcy swoich dóbr w Wasiliewskie, Mikołaja Sergieicza, aby ten nauczył pierworodnego rozumu, naprawił lekkomyślny charakter i wdrożył surowe zasady. Aliosza to miły, ładny, słaby i nerwowy chłopak, a jednocześnie wesoły, prostoduszny, z otwartą duszą, zdolną do najszlachetniejszych wzruszeń, z sercem kochającym, szczerym i wdzięcznym. Początkowe bardzo dobre relacje Wałkowskiego i Ichmieniewa psują się. Książę szykanuje rządcę, oskarża go o kradzież i niegospodarność, zarzuca, że pozwolił swojej siedemnastoletniej córce Nataszy rozkochać w sobie jego syną. W złości zamierza odebrać Mikołajowi ostatni kawałek chleba. Problemy narastają i cierpi z tego powodu coraz wiecej ludzi.
W tej powieści jest wiele nawiązań do życia Fiodora Dostojewskiego. Pierwsza powieść Iwana Piotrowicza to nawiązanie do ,,Biednych ludzi'' debiutu Dostojewskiego, któremu towarzyszyła atmosfera przychylności i uznania. Krytyk B. z powieści ,,Skrzywdzeni i poniżeni", to Wissarian Bieliński, który uznał Dostojewskiego za nowego Gogola. Iwan po napisaniu pierwszej książki jest pełen entuzjastycznych nadziei i marzeń, kocha swoją pracę, zżywa się z postaciami, które sam stworzył, kocha je, cieszy się i smuci razem z nimi. W powieści autor wyidealizował go, nadał mu tylko cechy pozytywne, altruistyczne.
,,Skrzywdzeni i poniżeni" to piękna i sentymentalna powieść, w której autor ukazuje jasne i ciemne strony z życia ludzi w Petersburgu. Zło, zgnilizna moralna, zawiść, ale też miłość, dobroć, wielkoduszność. Ciekawie połączone wątki, dobitne i wzruszające opisy relacji międzyludzkich, doskonale wyrażone uczucia i emocje bohaterów. Wzruszająca i wyjątkowa powieść z początkowego okresu twórczości Dostojewskiego. Polecam ją wielbicielom klasyki i literatury rosyjskiej:)
Wpisy powiązane:
Tyuł: Skrzywdzeni i poniżeni
Autor: Fiodor Dostojewski
Tytuł oryginału: Униженные и оскорблённые
Data wydania: 2019-10-16
Data 1. wyd. pol.:1861-01-01
Liczba stron: 350
Język: polski
ISBN: 9788377795781
Tłumacz: Władysław Broniewski
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: klasyka
Klasyka ... trudno u mnie z nią, ale od czasu do czasu nadrabiam zaległości. Może kiedyś.
OdpowiedzUsuńWiem, że czytasz innego typu literaturę, ale nigdy nic nie wiadomo. Pozdrawiam :)
UsuńNie czytałam ale chetnie sięgnę po klasykę.
OdpowiedzUsuńPolecam jak najbardziej. Dostojewski to mistrz w psychologii relacji międzyludzkich, a w tej książce w dużej mierze skupia się na miłości i jej odcieniach.
UsuńZ klasyka u mnie bywa ciężko, ale ten tytuł bardzo mnie zainteresował. 😊
OdpowiedzUsuńMoże przekonasz się kiedyś do klasyki.
UsuńKocham wszystko, co wyszło spod pióra Dostojewskiego. Czytałam i tę pozycję, ale dawno już i niewiele pamiętam. Może pora sobie odświezyć :)
OdpowiedzUsuńDostojewski to fenomen, warto wracać do jego książek :)
UsuńDostojewski to nie moje klimaty, choć "Zbrodnia i kara" mi się podobała ;)
OdpowiedzUsuńMoże i inne książki autora spodobają ci się :)
UsuńPetersburg - na historii sporo się o nim nasłuchałam. Sam Fiodor jest postacią, którą chciałabym poznać dokładniej, a skoro są tutaj nawiązania do jego życia... Książka może mieć zatem mi sporo do zaoferowania.
OdpowiedzUsuńMam w planie przeczytać biografię Dostojewskiego.
UsuńKsiążki jeszcze nie czytałam, ale czytając na jej temat postanowiłam to zmienić :)
OdpowiedzUsuńMoże przypadnie ci do gustu :)
UsuńDo czytania Dostojewskiego nie trzeba mnie namawiać
OdpowiedzUsuńMnie także, pozdrawiam :)
UsuńChętnie przeczytam :-)
OdpowiedzUsuńPolecam :)
UsuńLata całe nie czytałam Dostojewskiego! :(
OdpowiedzUsuńNa szczęście zawsze można sięgnąć po książkę :)
UsuńDostojewskiego jakoś tak ciężko mi się czytało.
OdpowiedzUsuńDo książek tego autora trzeba czasem,, dojrzeć,,dać sobie czas, może tak jest w Twoim przypadku. Nic straconego, zawsze można sięgnąć po książkę za jakiś czas.
UsuńTen komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuń