 |
| Źródło |
1644 rok. Cecylia Renata Habsburżanka, żona króla polskiego Władysława IV Wazy przygotowuje się w Wilnie do kolejnego porodu. Z każdym dniem jednak czuje się coraz gorzej i martwi się o dziecko, które przestało się ruszać w jej brzuchu. W ciągu trzech dni wspomina swoje dzieciństwo na dworze ojca -cesarza Ferdynanda II, ślub i pożycie z Władysławem IV oraz stosunki panujące na sarmackim dworze.
Na polskim dworze czuła się samotna i nieszczęśliwa. Nie liczono się z jej zdaniem. Wrogowie szydzili z niej i rozpuszczali nieprawdziwe informacje na jej temat. Wbrew jej woli oddalono od niej pannę von Eckerin, która przybyła z nią na polski dwór i była jej przyjaciółką, mleczną siostrą. Nie miała nikogo innego komu mogłaby zaufać, kto otoczyłby ją szczerą opieką, gdy chorowała.
Król nie przyszedł do Cecylii Renaty, gdy urodziła mu pierworodnego następcę. Był wzruszony, ale żony nie odwiedził nawet na chwilę. Nawet jej nie lubił, wypełniał tylko dynastyczne powinności. Władysław IV po dwóch latach pożycia z królową przestał ją dobrze traktować, miał do niej pretensje, że nie pomaga mu w układaniu się z Habsburgami. Upokarzał ją przy dworzanach. Królowa nie cierpiała, kiedy przychodził do niej w nocy podpity, cuchnący, brzydziła się go i bała. Modliła się, by dał jej wreszcie spokój.
,,Z mocną, dolną szczęką, cienkimi włosami w odcieniu miedzi, blada, sztywna, zimna i skryta jak wszystkie Habsburżanki nie pasowała do dobrodusznego, pogodnego Władysława, który miał gorący temperament, kochał wesołe, łatwe i piękne kobiety, biegłe w miłosnej materii."
Cecylia Renata nie była ładna i często naśmiewano się z niej. Z natury była lękliwa i nieśmiała, i nawet gdy była chora nie chciała nikomu zawracać głowy swoim stanem.
Nie była piękna, ale otaczała się pięknymi strojami, przedmiotami, muzyką i tańcem.
Dzieje władców i ich małżonek poznajemy z kronik, w których zapisywano suche fakty. Dzięki temu, że Janina Lesiak zbeletryzowała historię o Cecylii Renacie stała się ona kobietą z krwi i kości, która martwiła się o swoje dzieci, zachwycała się śpiewem słowika, operą i teatrem, była zazdrosna o kochanki męża, pragnęła miłości i zrozumienia.
Po przeczytaniu książki nie dziwi nadany Cecylii Renacie przydomek-smutna królowa. Jak wiele innych kobiet była ofiarą dynastycznej polityki. Wykształcone, mądre, miłe, często piękne kobiety wydawane były za mąż za dużo starszych, zdziwaczałych mężczyzn, którzy zarażali je syfilisem, upokarzali, zdradzali. Rodziły dzieci, następców tronu i odchodziły w zapomnienie, ich rola się kończyła.
Wspomnienia Cecylii Renaty czytałam z wielkim zainteresowaniem i na pewno sięgnę po kolejne portrety niezwykłych, a mało znanych kobiet, które Janina Lesiak zamierza przypomnieć w kolejnych tomach cyklu.
Tytuł: Wspomnienie o Cecylii smutnej królowej
Autor: Janina Lesiak
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Data wydania: 2 marca 2016
ISBN: 9788377793725
Liczba stron: 124
Kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik
Cytat: str. 36
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz